Remco Smith
Zelden zulke opwindend optredens gezien als op 29 maart 2024 in de V11 in Rotterdam. Zowel een voor- als een hoofdprogramma dat een concertzaal in vuur en vlam zet, dat maak je niet vaak mee. De V11 is een boot in de Wijnhaven in Rotterdam: bovenin, op kadehoogte, een restaurant en in de kelder van de vessel een concertzaaltje. Capaciteit: 70 man. De ideale plek voor een rockconcert: je staat zo dicht op het podium dat je de zweetdruppels bij wijze van spreken ziet vallen. King Nun en voorprogramma Flat Party hadden allebei in de gaten dat dit een plek was om zieltjes te winnen, om met veel energie de argeloze bezoekers te overdonderen. Op zo’n avond kan een optreden magisch zijn: band en publiek worden een beetje opgetild, liften elkaar op en beiden gaan na afloop een beetje gelukkiger naar huis.
Flat Party is een Britse band die afgelopen januari hun debuut EP heeft uitgebracht. Zes man sterk, het past maar net op het kleine podium. Flat Party brengt hun britpop met veel flair en aanzienlijk steviger dan op EP. Blikvanger is zanger Jack Lawter, met eyeliner, die in zijn stemgeluid wel iets heeft van Brett Anderson (Suede). Alleen al voor dit voorprogramma hadden veel bezoekers met plezier de EUR 12,50 neergeteld dat het concertkaartje heeft gekost. Fijn bandje dat, als er nog wat geschaafd wordt aan net wat beter songmateriaal, een mooie toekomst voor zich heeft.
Toen moest King Nun nog komen. Het Londense vijftal heeft twee platen uitgebracht: Mass in 2019 en Lamb is van vorig jaar. King Nun haalt de mosterd bij grunge en punk. Zelf zeggen ze dat Sonic Youth en Television inspiratiebronnen zijn maar die zijn in de muziek nog niet zo te herkennen. King Nun trapte af met het uitstekende Golden Age, ook opener op Lamb. Aanvankelijk hengelt zanger Thep Polyzoides wat opzichtig naar publieksparticipatie (“who’s moving with us? I hear five people screaming, that’s good enough for us”) maar na een liedje of vier hoefde hij die moeite niet meer te doen. Het enthousiasme van het publiek leidde tot de pogo. Zanger en gitarist liepen keer op keer het publiek in, in een poging om de logische scheiding tussen band en publiek op te heffen. De branie van de band, de blijdschap van alle bandleden dat zij in een uitverkochte zaal stonden: het was ontwapenend.
King Nun is al niet helemaal onopgemerkt gebleven. Vermaard tijdschrift Rolling Stone bombardeerde King Nun al tot aanstormend talent en Foo Fighters heeft dit vijftal al in het voorprogramma gehad. En toch is King Nun nu nog in de kleine zaaltjes te zien. Kung Nun heeft de liedjes en de flair om grotere zalen te bespelen. Dus ga ze snel ervaren.