De band, kunstenaarscollectief eigenlijk heet Hen Ogledd. Dat is de oude Bretonse (Keltische) naam voor de grensstreek tussen Noord Engeland en Schotland. Begin volgend jaar verschijnt het derde album van de band die de term Britpop (Britton pop?) een geheel nieuwe inhoud geeft.
Dat dat een bijzondere plaat gaat worden kan bijna niet anders. De eerste single van het album had niet misstaan op de soundtrack van Vikings of een andere tv serie die zich afspeelt in de vroege middeleeuwen. Met zijn rituele ritme, primitieve begeleiding en sjamanistische samenzang heeft Scales will fall iets mystieks, iets mythisch zelfs. Alsof het nummer al honderden jaren oud is. De half rappende zangeres (bard rap noemen ze het zelf) en de avantgardistische trompetsolo die halverwege het 8 minuten durende nummer opduikt zullen niet iedereen kunnen bekoren, maar dat is dan hun probleem. Een bijzonderder en ook misschien wel beter en in ieder geval intrigerender nummer dan Scales will fall ga je dit jaar niet meer horen. En misschien volgend jaar ook niet. Behalve dan op Discombobulated (20/2) dat derde album van Hen Ogledd.