Een van de laatste IJsbrekers van dit jaar is van een band waarvan we volgend jaar nog wel het een en ander gaan horen. Hebben wij zo het gevoel. Hippo Campus is de naam, Minneapolis de stad van herkomst. Ze zijn met zijn vieren en maken muziek sinds 2013. Een in eigen beheer uitgebrachte EP (2014) leidde tot een platendeal.
Een tweede EP (2015) bracht de band een aantal smakelijke voorprogramma’s (Modest Mouse/My Morning Jacket), een begeerde spot op SXSW en zelfs een toertje door Engeland. Eind vorig jaar had Hippo Campus zijn eerste uitverkochte show in de befaamde First Avenue Club in Minneapolis waar Prince ooit begon en Purple Rain opnam. Ondertussen werd er hard geschreven en geschaafd aan songs voor een debuutalbum.
Met een bundel geschikte liedjes op zak doken de Hippo’s de studio in met BJ Burton als opnameleider. Als producer moet BJ zijn sporen nog verdienen, maar als technicus, mixer en keyboardspeler heeft hij belangrijke bijdragen geleverd aan de laatste albums van o.a. Bon Iver, The Tallest Man On Earth en James Blake. Het zijn de wat meer ‘gevoelige’ acts die BJ vragen en Hippo Campus is daarop geen uitzondering. Hoewel, de band kan bij tijd en wijle behoorlijk energiek uit de hoek komen.
De eerste track van het nieuwe album verscheen een week of wat geleden. Boyish is een uitbundig nummer met klater-gitaren en new wave galm. Nieuwe single Monsoon tapt uit een heel ander vaatje. De song is statig, gedragen en introspectief. Het nummer gaat over het schuldgevoelens en verdriet, een heftig onderwerp voor een band waarvan de meeste leden nog geen alcohol mogen drinken.