Schizofreen is wat kras uitgedrukt, maar soms lijkt het wel of Honeymoan twee inborsten heeft. De een is funky, de ander rocky. De band is op zijn best als beide helften naadloos in elkaar overvloeien. Zoals op Too Much.
De nieuwe single staat net als Weirdo en Still Here op de nieuwe EP, maar steekt er naar onze onbescheiden mening toren hoog boven uit. Too Much heeft een funky basje, zware gitaren en zangeres in de rol van verleidster. Het zal niet verbazen als er binnenkort een single edit van het nummer gaat uitkomen, want halverwege zit er een spacey intermezzo dat radiotechnisch beschouwd makkelijk kan worden gemist. Voor ons indie-anen is dat juist de kers op de taart. Too Much laat ook horen dat Honeymoan ook steeds beter wordt, de uitvoering straalt zelfvertrouwen uit en de songs zelfs is niks minder dan hitgevoelig. Al na twee EP’s dit niveau halen is een gevalletje petje af.