Er waait een frisse wind door de Britse singer-songwriter scene. Zijn naam is Declan McKenna. Declan heeft geen baard en ook geen hoed, zingt niet met kopstem en houdt zich verre van behaagzieke liefdesliedjes. Wat is Declan dan wel? Nog maar 17 om te beginnen, een doe-het-zelver die zijn songs zelf schrijft en produceert en meestal ook inspeelt. Declan een protestzanger noemen is hem te kort doen. Zijn songs zijn niet zozeer aanklachten of pamfletten, eerder sociaal- politieke observaties van situaties die hij als verkeerd en onrechtvaardig ervaart. In Brazil, zijn debuutsingle contrasteerde hij de armoede in Brazilië met de corruptie schandalen binnen de FIFA, dat Brazilië had ‘uitgekozen’ als gastland voor het WK in 2014. In zijn nieuwe single, Paracetamol buigt de jonge troubadour zich over het scheve beeld dat de media creëren van jonge transseksuelen. Declan schreef de song naar aanleiding van het verhaal van de Amerikaanse transgender tiener Leelah Alcorn, die zelfmoord pleegde. Al met al geen mainstream artiest zou je denken, die Declan McKenna. Toch zaten zo beetje alle Britse platenmaatschappijen achter hem aan, is hij uitgeroepen tot ‘Glastonbury Rising Talent of 2015’ en wordt hij sinds kort vertegenwoordigd door het managementsteam van Foals. De NME schreef dat Paracetamol met zijn controversiële onderwerp en lengte van zes minuten waarschijnlijk niet zou worden opgepikt door de radio. Mooi wel dus. Meer dan dat, Paracetamol van Declan McKenna is onze nieuwe IJsbreker!
