Zo doen we het maanden zonder musica exotica, zo staan er plots twee tracks op onze playlist uit niet westerse oorden. Tinariwen speelde zich in de kijker met hulp van goede bekenden, Kurt Vile en Mark Lanagen. Imarham doet het op eigen kracht.
Imarhan komt uit dezelfde vijver als Tinariwen, of eigenlijk zelfde woestijn, de Sahara. Tinariwen komt uit Mali, Imarhan (de mensen waar ik om geef) uit Algerije, ietsje noordelijker dus. Beide bands bestaan uit muzikanten, die de gitaar hebben verkozen boven het geweer, een reëel dilemma voor jongen mannen uit de door burgeroorlogen geteisterde regio.
Waar Tinariwen graag mag uitweiden, zijn de songs van Imarhan veelal kort en krachtig. Edah Wa Dagh, afkomstig van het vers verschenen tweede album van de band is nog geen drie minuten lang. Met zijn Arabische zang en hard rockende gitaren biedt het nummer biedt het beste van twee werelden. De opwindende woestijnrock van Imarhan is uitermate geschikt voor de festivalweides. Het geval wil dat de band eind juli in Frankrijk speelt en eind augustus in Denemarken. Ze zijn dus beschikbaar het derde weekend van augustus en min of meer in de buurt. Dus….