Achter de vrij gewone naam Jan Verstraeten gaat de maker schuil van een ongewoon mooi nummer. Moon Face is het debuut van de Vlaming die nog net geen dertig is en daarom best wel een laatbloeier genoemd mag worden.
Maar beter een laatbloeier dan een nooitbloeier. De torenhoge kwaliteit van Jan’s eersteling voedt het vermoeden dat hij een perfectionist is met een computer vol afgekeurde mixen en half voltooide songs. Hopelijk is de enorm positieve ontvangst die Moon Face ten deel valt een reden voor de maker om vaker muziek uit te brengen. Al heeft hij met Moon Face de lat wel erg hoog gelegd.
De eerste single van de binnenhuismuzikant uit Sint Niklaas is een fraai vormgegeven ballad, die wel iets weg heeft van Ravel’s Bolero, niet zozeer in melodie maar in compositie. Moon Face blijft zich tot het einde toe ontwikkelen, als een boog die steeds strakker wordt gespannen. De enige herhaling is het woord Away. Jan’s zachte zang maakt Moon Face tot een popsong. De instrumentatie van Moon Face met zijn aanzwellende strijkers, mistige hoorns en beeldende vioolsolo suggereert echter een klassieke muziekopleiding. Moon Face is een soundtrack die roept om een film.