Jeangu Macrooy is een singer-songwriter van het type Maarten Luther. Hij staat er, want hij kan niet anders. Net als verre voorganger John Lennon werd hij er door zijn naasten op geattendeerd dat zo’n gitaar allemaal leuk en aardig is, maar dat je er moeilijk brood mee op de plank krijgt. En net als Lennon dacht hij ‘dat zullen we wel eens zien!’ Jeangu pakte zijn gitaar verhuisde van Suriname naar Twente om zich daar te verder te verdiepen in de theoretische en praktische aspecten van het muzikantenvak. Niet lang daarna kwam hij producer en platenbaas Pieter Perquin tegen, die hem hielp met zijn eerste EP. De Brave Enough EP verscheen een half jaartje geleden en is een van de meest geslaagde debuten van 2016. Wat Macrooy redelijk uniek maakt is het spectrum van zijn onderwerpen, uiteraard zingt hij over liefde, maar ook over angst en respect. Ook al kan je Jeangu Macrooy zien als traditionele singer-songwriter, zijn arrangementen zijn vrij onorthodox en de zes songs op zijn EP zijn uiterst gevarieerd. Jeangu Macrooy tourt dit najaar door Nederland als deelnemer van de Popronde. De goede verstaander weet genoeg.
