Wat hij ook doet Johnny Marr zal eeuwig en altijd de de gitarist blijven van The Smiths. Inmiddels heeft hij zich in zijn lot geschikt en lijkt hij zelfs een beetje trots op zijn verleden.
Het liefst wilde Marr anoniem blijven en opgaan in andere bands. Hij was los/vast lid van o.a. The Pretenders, The The en The Cribs. Met Isaak Brock begon hij Modest Mouse en met Bernard Sumner (New Order) Electronic. Daarnaast was hij in de markt als studiomuzikant. In die hoedanigheid is Marr te horen op platen van Bryan Ferry, Talking Heads, Beck e.v.a. Maar wat hij ook deed, de geur van The Smiths heeft hij nooit van zich af kunnen schudden. Een reünie van de band lijkt uitgesloten, wat de status alleen maar vergroot.
Sinds begin deze eeuw maakt hij muziek onder eigen naam, ambachtelijke gitaarrock in de stijl van de Britse gitaarschool waarvan hij een van de oprichters is. Marr zit duidelijk niet te wachten op de druk van een hit. Met uitzondering misschien van Easy Money heeft hij dan ook geen (solo)songs met het eeuwige leven. Ook The Bright Parade zal waarschijnlijk niet veel verder komen dan de reeds bekeerden. De unieke gitaarsound en de imponerende solo maken The Bright Parade echter tot een song die het verdient te worden gehoord. Al is het maar als reminder dat Johnny Marr nog steeds een van de beste Britse gitaristen is. Aller tijden.