Live (Foto) Review: Pinkpop 2018 @ Megaland, Landgraaf
17 juni 2018
Foto’s Hub Dautzenberg
Tekst Jeroen Bakker / Martien Koolen / Milo Lambers / Pieter Visscher
Waarschijnlijk wordt de 49ste editie van Pinkpop overschaduwd door het vreselijke ‘ongeluk’ dat plaatsvond op maandagochtend 4 uur waarbij, een dode en drie zwaargewonde Pinkpopgangers zijn te betreuren. Muzikaal gezien was Pinkpop 2018 een goede tot zeer goed editie en stak een band, Pearl Jam, er met kop en schouders bovenuit. Eddie Vedder en Co. stalen de show op vrijdag en niemand, zelfs de Foo Fighters niet, konden dat, bijna magische optreden evenaren.
Met vrijdag Pearl Jam dus nog in het achterhoofd en het feestje bij de Foo Fighters van zaterdag lopen we zondagmiddag weer fris het terrein op. Jammer dat The Kooks uitvallen maar daar krijgen we de geoliede rockmachine Di-rect voor in de plaats.
Check hier ons verslag van Pinkpop vrijdag 15 juni 2018.
Check hier ons verslag van Pinkpop zaterdag 16 juni 2018.
ZONDAG 17 juni 2018
Het is een raar gezicht om al zo vroeg op de laatste dag de eerste bezoekers met een Bruno Mars-shirt aan in een rotgang naar het ‘Front of Stage’-deel van het hoofdpodium te zien rennen. Zij zullen vervolgens nog ruim tien uur geduld moeten hebben om hun hoogtepunt van het festival, of misschien wel van hun leven, te gaan ervaren. Voordat wij omver worden gelopen zoeken wij een veilig onderkomen bij het IBA Parkstad Stage dat vandaag is omgedoopt in parochiehuis. Daar staat namelijk Michelle David & The Gospel Sessions op het podium die ‘de liefde predikt’ en het verpakt in een prachtig muzikaal pakket waarin naast drums en gitaren ook een belangrijke rol voor het koperwerk is weggelegd. Eindelijk heeft men het aangedurfd om ze uit te nodigen. Pinkpop zal zo ongeveer het laatste festival zijn waar David en de heren van onder meer Beans & Fatback en Lefties Soul Connection nog nooit hebben gestaan. Het derde album is inmiddels uit en dan te bedenken dat de zangeres er aanvankelijk geen interesse in had om zich met die jongens te vergrijpen aan de door haar zo geliefde muziek. ‘De zoektocht’, zoals zij de eerste twee albums eerder samenvatten, heeft geleid tot een zeer persoonlijk en muzikaal behoorlijk gevarieerd album. Op het podium komen de uitbundig swingende Afrobeats, Funk, Blues en Soul maar ook heel intense en spirituele vocalen van deze geweldige zangeres pas echt goed bij elkaar. (JB)
De tent is vol wanneer Tom Walker het publiek begroet en zelfs daarbuiten staan al veel bezoekers die iets van het optreden proberen mee te krijgen. De gunstige ligging van het podium zo vlakbij de ingang is daar zeker debet aan en ook het feit dat niet iedereen interesse heeft voor de verrichtingen van Ronnie Flex op hetzelfde tijdstip bij het hoofdpodium spelen vermoedelijk een rol maar Tom Walker heeft in Nederland in korte tijd al echt iets opgebouwd. De rood bebaarde Schotse singer/songwriter oogt zelfverzekerd en weet zich deze keer bovendien gesteund door een stel solide begeleiders. Het licht rauwe, raspende randje op de stembanden van de muzikant klinkt aangenaam, vooral in de uithalen van zijn hit Leave A Light On. Ook hij noemt de DJ die hier precies drie jaar geleden een weinig overtuigende show bracht en vorige week naar zijn laatste rustplaats is gebracht: “I Took a pill in Ibiza to show Avicii I was cool”, klinkt best merkwaardig uit de mond van Walker maar op een of andere manier allesbehalve misplaatst. Dit optreden overtuigt overigens wel van de eerste tot de laatste minuut. (JB)
21 is ze pas. ‘En nu al op Pinkpop’, zegt Maan zelf ook. Het is hard gegaan met de zangeres. Wat wil je: ze zingt alles spatzuiver. Ook weet ze het publiek op te zwepen. Maar goede nummers? Daar ontbreekt het nog aan. Het is toch allemaal wel erg hetzelfde en binnen de lijntjes. Alsof het zo uit een hitfabriek komt gerold. Misschien toch iets te netjes voor een festival dat groot werd met rockende gitaarbands. Maan met een rockband, dat zouden wij best eens willen zien. Idee voor volgend jaar? (ML)
The Overslept (15:45 uur – Stage 4)
Het mooie aan jonge Nederlandse acts op Pinkpop is vaak het enorme enthousiasme. De blijdschap dat ze op een van de grootste festivals van het land staan spat er dan vanaf. Zo ook bij The Overslept. Meteen weet je: dit wordt een feest. De Hilversummers gaan erop en en erover. Hun poppy punkrock is niet bepaald ruig, maar ze laten het knallen. Als er zelfs vlammenwerpers en vuurwerk aan te pas komen is de boodschap duidelijk: deze band is van plan om vaker naar Landgraaf te komen. Wij vinden het prima. (ML)
Jessie J (15:45 uur – Mainstage)
De dit weekend veelgehoorde kritiek over het gebrek aan vrouwelijke muzikanten op de festivals van tegenwoordig wordt vandaag voor minstens enkele uren geparkeerd. Ook omdat er bij het hoofdpodium een zangeres wordt aangekondigd die in korte tijd is uitgegroeid tot een heuse wereldster. Samen met de fans van Bruno Mars staan de jongste bezoekers vandaag vooraan bij Jessie J, één van de grootste hitmachines uit de UK die we de afgelopen jaren hebben leren kennen. Slimme zet van de organisatie om die hitgevoelige acts vandaag bij één podium neer te zetten. Begonnen als schrijver voor anderen, scoort Jessica de ene na de andere hit. Of je wilt of niet maar iedereen heeft ooit wel eens het vrolijke Domino, Bang Bang of Flashlight ergens voorbij horen komen. Met het akoestische gedeelte in de set en de vele verbale emotionele diarree tussen de nummers door lijkt de verveling al snel toe te staan. Met het afsluitende Price Tag probeert ze er nog iets van te maken maar het is te laat. Best jammer zo’n dure tegenvaller in het programma. (JB)
Brian Fallon & The Holwling Weather (16:45 uur – Brightlands Stage)
De frontman van The Gaslight Anthem heeft de reputatie van een chagrijn. Hij kon vooral een paar jaar terug nog weleens uitgeblust en verveeld op het podium staan. Vandaag heeft hij er totaal geen last van. De grijns op zijn gedicht is duidelijk oprecht en blijft de hele show aanwezig. Muzikaal is het iets rustiger dan zijn band, maar niet minder oprecht en intens. Als de band aan het einde afsluit met een meeslepende jam vraag je je af waar de tijd gebleven is. (ML)
Mooie plek, tussen de bomen. Beetje sprookjesachtig zelfs, met een beetje fantasie, is de Garden of Love. Sowieso idyllisch. Een plaats op het Pinkpopterrein die nog niet door iedereen is ontdekt. Daar staat singer-songwriter Blackbird, die landelijke bekendheid genereerde met debuutsingle Wicked Song. Merel Koman, zoals de Limburgse in het dagelijkse leven heet, beschikt over een prettig, helder stemgeluid, dat haar songmateriaal fraai inkleurt. Terwijl Don Diablo de afgeladen Brightlands Stage op stelten zet, is Blackbird in de Garden of Love een oase van rust. Het folky Wicked Song is een hartstikke mooi liedje, dat het optreden van de broodnodige kleur voorziet. Dat geldt ook voor de speelse coverversie van Stuck In The Middle With You, waarmee Stealers Wheel op de kaart werd gezet. Smaakvol. (PV)
Triggerfinger (18:45 uur – IBA Parkstad Stage)
Triggerfinger, de beste Belgische rockband ooit verzorgt een lekker vet rockoptreden zonder al te veel verassingen. Maar dan ‘tovert’ Ruben zomaar opeens Raymond van het Groenewoud uit zijn hoge hoed en wordt de hit Je Veux De L’amour ingezet en wordt dit vierde optreden van Triggerfinger in Landgraaf toch nog memorabel. (MK)
Editors (20:00 uur – Mainstage)
Geen onbekend terrein voor Editors, dat machtige hoofdpodium van Pinkpop. Ze zouden er een beetje blasé van kunnen worden. Op de automatische piloot kunnen gaan spelen. Maar zo zijn Tom Smith en zijn mannen natuurlijk niet. Die gaan ervoor. Altijd en eeuwig. Spontane Britten, die met beide benen op de grond zijn blijven staan na al die successen van de laatste jaren. Het onlangs verschenen Violence is niet Editors’ sterkste album en dat merk je wanneer daar tracks van voorbijkomen. Het gaat wel lekker los met inmiddels klassiek geworden songs als Smokers Outside The Hospital Doors, Blood en Papillon. De gedeeltelijk akoestisch uitgevoerde versie van Desire haalt de angel enigszins uit het nummer, wat meteen het enige smetje is op een gesmeerde rockshow, waarmee Editors andermaal aantoont tot de Eredivisie van de muziekwereld te behoren. De band kan moeiteloos elk jaar worden geboekt in Landgraaf. Contract voor het leven. (PV)
Editors (20:00 uur – Mainstage)
De Editors zijn ook geen onbekende op het Pinkpoppodium en band maakt zijn reputatie meer dan waar, want The Editors krijgen de handen van het publiek tot ver achterin in de lucht en op elkaar. Veel die hard fans zingen nummers zoals Cold, The Racing Rats, Blood en Papillon van het begin tot het einde luidkeels en in trance mee. The Editors hebben een eigen geluid, dat ook deze keer weer voor een zeer vermakelijk optreden zorgt. (MK)
Wanneer je tijdens een spelletje kwartet de onherroepelijke vraag krijgt: “Mag ik de nieuwe Led Zeppelin van jou?”, grijp je, mits je die kaart hebt natuurlijk, Greta van Fleet eruit. Want Greta van Fleet ís de nieuwe Led Zeppelin. Eigenlijk klopt alles aan het plaatje. Zanger Josh Kiszka beschikt over dezelfde stembanden als Robert Plant (had-ie moeiteloos Henny Huismans Soundmixshow mee gewonnen), zijn twee broers zijn minstens zo muzikaal en de rest van de band is ook uit het juiste jarenzeventigrockhout gesneden. Niet alleen Kiszka’s stem is Led Zeppelin, het songmateriaal schuurt er ook verdacht sterk tegenaan. Miraculeuze wedergeboorte van een van de mooiste rockbands die de wereld heeft gekend. Volgend jaar op het hoofdpodium? (PV)
Bruno Mars (22:00 uur – Mainstage)
Ras entertainer Bruno Mars sluit Pinkpop af met hits als Treasure, 24K Magic, Marry You en als toegift zijn super hit Uptown Funk. Volgend jaar wacht ons de 50ste editie met misschien wel Neil Young, The Police of The Direstraits. (MK)
