Live Review: Alice Cooper @ 013, Tilburg
20 juni 2016
Tekst & Foto’s Martien Koolen
Eindelijk is Vincet Damon Furnier, beter bekend als Alice Cooper, weer eens in Nederland; want dat gebeurde de laatste tien jaar slechts twee keer. Vanavond wordt het publiek in een totaal uitverkochte, misschien zelfs te volle, 013 getrakteerd op The Wild Party, een ‘avondvullende’ shock rock show gevuld met 23 nummers. Opvallend is dat er maar liefst vier covers (The Who, Jimi Hendrix, David Bowie en Motorhead) op de set list staan en dat 16 nummers uit de jaren zeventig stammen; Cooper’s beste tijd natuurlijk!
Het Vincent Price intro doet het nog altijd ‘leuk’ en daarna barst de band los (vuurwerk en rookbommen alom) met The Black Widow, van een van Cooper’s meest succesvolle albums Welcome To My Nightmare, uitgebracht in 1975.
Van misschien wel zijn beste album Billion Dollar Babies (1973) komen No More Mr. Nice Guy, I Love The Dead (gedeeltelijk), Elected en de titelsong voorbij en dat blijken nog steeds heerlijke nummers te zijn die ook anno 2016 nog steeds uitstekend klinken en de tand des tijds makkelijk hebben doorstaan.
Het uitstekende album Killer (1971) komt vanavond met drie nummers aan bod; Under My Wheels (“the telephone is ringing..”), het meesterlijke (misschien wel mijn favoriete Alice nummer aller tijden) Halo Of Flies (helaas ontsierd door een overbodige drumsolo) en de titelsong, hoewel die niet helemaal gespeeld wordt.
Alice, inmiddels 67, is gelukkig goed bij stem en zijn uitstraling en charisma is in de loop der jaren niet afgenomen. Zijn begeleidingsband is zoals altijd topklasse en vooral de jonge gitariste Nita Strauss (Mega Murray) speelt met zeer veel enthousiasme en plezier; terwijl Chuck Garric (basgitaar), Glen Sobel (drums), Tommy Henriksen (gitaar) en Ryan Roxie natuurlijk als ‘oude’ rotten het vak compleet beheersen.
Feed My Frankenstein, Only Women Bleed, en de ‘echte’ Cooper klassiekers I’m Eighteen (Love It To Death, 1971) en School’s Out (met stukken van Another Brick In The Wall) mogen natuurlijk deze avond niet ontbreken.
Pinball Wizard, Fire, Suffragette City en Ace Of Spades zijn de verrassingen van de avond en ondanks dat ik niet zo van covers houd, klinken deze songs vanavond best ok, maar toch had ik liever vier andere Alice Cooper songs gehoord. Want van de toch zeer goede albums Brutal Planet (2000), Dragontown (2001) en Along Came A Spider (2008) hoor ik helaas vanavond niets; ook het Cooper cult album Flush The Fashion (1980) wordt helemaal genegeerd; terwijl wel het redelijk onbekende Woman Of Mass Destruction van het nogal matige album Dirty Diamonds gespeeld wordt…
De toegift is natuurlijk Elected en dit nummer sluit een weergaloze Alice Cooper show af; goed om deze shock rocker weer eens live aan het werk te zien, en horen natuurlijk, en hopelijk moeten we nu weer niet bijna tien jaar wachten op een nieuwe AC gig!
