Live Review: Bospop 2016 @ Weert
10 juli 2016
Tekst Martien Koolen Foto’s Hub Dautzenberg (Meer foto’s vind je HIER)
Ook de tweede dag van het gezelligste muziekfestival in Nederland wordt gekenmerkt door prachtig, zonnig weer en een zeer diverse line up, geschikt voor een breder publiek. Deze ‘formule’ schijnt te werken, want deze tweede dag zijn er maar liefst 23.000 bezoekers op het Bospopterrein.
CC Smugglers 11:00 – 11:45 Main Stage
De jonge, Engelse band CC Smugglers, heeft de eer om op het hoofdpodium deze tweede dag te openen en dat doen ze met verve. Vorig jaar was deze band op Lowlands een van de grote verrassingen en ook hier op Bospop kan het publiek niet stil blijven staan bij de swingende set van deze, zeer enthousiaste Britten. De sound van de Smugglers is een mix van rock, hip hop, soul, jazz, dance, country en folk en de veelzijdigheid aan instrumenten maakt hun sound behoorlijk apart en uniek. Uitschieters tijdens deze bruisende set zijn Shake Shuffle, Working Man en de nieuwe single die binnenkort uitkomt, getiteld Rhythm.
Trixie Whitley 12:45 – 13:45 Main Stage
Trixie Whitley is een Belgisch-Amerikaanse singer/songwriter, geboren in 1987 en haar coole muziek is een mix van soul, R&B, blues en rock. Drie jaar geleden verscheen haar debuutsoloalbum getiteld Fourth Corner en in datzelfde jaar stond Trixie op de Pinkpopplanken in Landgraaf, waar ze ook al meteen behoorlijk indruk maakte. Whitley concentreert zich puur op de songs en van een spectaculaire show is dan ook geen sprake, maar prachtige nummers zoals Breathe You In My Dreams, Closer en Salt maken echter wel degelijk indruk.
The Howlin’
The Howlin’ 13:45 – 14:45 Second Stage
De Nederlandse band The Howlin’ is nog niet zo bekend, maar dat gaat waarschijnlijk na dit zeer interessante optreden op Bospop zeker veranderen. The Howlin’ werd in 2011 opgericht en het kenmerkende van deze soulvolle, alternatieve rockband is de ‘raspy’ stem van zanger Joel Gaerthe. De show van deze band is meer dan uitstekend te noemen en bluesy en soulvolle songs zoals Sand en Taste worden mooi ingekleurd met gevoelige gitaar- en orgel solo’s. The Howlin’ is een jonge band met veel potentie en zeker door de charismatische zanger zou deze band het wel eens ver kunnen schoppen; in de gaten houden dus.
Counting Crows 14:45 – 15:45 Main Stage
De band rondom zanger Adam Duritz is altijd een genot om naar te luisteren en het publiek is dan ook massaal aanwezig voor de set van de Crows. De openingssong Round Here is al meteen een voltreffer, zeer melodieus en emotioneel gezongen door Duritz. De muziek van de Counting Crows is uitermate geschikt voor dit prachtige zomerweer en als dan nostalgische songs uit de jaren negentig voorbijkomen gaat het publiek behoorlijk uit hun dak. Hits zoals Mr. Jones en A Long December gaan er in als gesneden koek en zorgen ervoor dat dit optreden toch tot een van de hoogtepunten van Bospop 2016 zal horen. Als laatste song komt nog het mooie Rain King van het debuutalbum August And Everything After (1993) voorbij
SIMO 15:45 – 16:45 Second Stage
Het Amerikaanse trio SIMO, bestaande uit Elad Shapiro (basgitaar), Adam Abrashoff (drums) en gitarist/zanger JD Simo leverde onlangs met hun fantastische nieuwe CD Let Love Show The Way een van de betere blues rock albums van de laatste jaren af. De met gitaren overladen blues rock van Simo met duidelijke invloeden uit de jaren zestig en zeventig klinkt live nog veel vetter en beter dan in de studio. Simo is gewoon een echte live band die je zeker deze dag niet mocht overslaan. De pijprokenede basgitarist, de op Ginger Baker lijkende drummer en de meestergitarist JD maken dit optreden gedenkwaardig; vooral de snijdende, vette gitaarsolo’s zijn om van te smullen. Jammer is wel dat het merendeel van het best wel enthousiaste publiek de nummers niet echt kent. Van het nieuwe album komen o.a. heerlijke nummers voorbij zoals Please en Long May You Sail en daarin is de hoofdrol natuurlijk voor het bijna buitenaardse gitaarspel van JD; wat een snarenplukker!! Als afsluiter heeft SIMO gekozen voor de Joe Cocker klassieker With A Little Help From My Friends, een aardige, herkenbare afsluiter van een weergaloos optreden; deze jongens gaan heel groot worden; tenminste dat verdienen ze!!
Elvis Costello
Elvis Costello 16:45 – 17:45 Main Stage
De meer dan bekende pub rocker Elvis Costello mag vandaag weer eens aantreden op een hoofdpodium en hij doet dat met zijn vaste begeleidingsband The Imposters. Costello begon zijn muzikale carrière toen hij 15 jaar oud was en sindsdien heeft hij nogal wat nummers, waaronder een aantal hits, gecomponeerd. De show opent met het behoorlijk oude Pump It Up (1978), een bekende track van zijn tweede album This Years Model en eerlijk gezegd klinkt het allemaal niet zo geweldig; vooral vocaal valt het behoorlijk tegen. De ballad Alison van Elvis’s debuutalbum album My Aim Is True (1977) klinkt niet echt overtuigend, vooral de hoge uithalen halen het helaas niet meer…. Het is eigenlijk gewoon een beetje vervelend, ongeïnspireerd optreden van meneer Costello; het lijkt wel alsof hij er helemaal geen zin heeft vandaag. Watching The Detectives, (I don’t want to go to) Chelsea en I Want You kunnen helaas deze wat saaie set ook niet meer redden. Costello eindigt zijn matige set met (What’s so funny ‘bout) Peace, Love And Understanding van het album Armed Forces, ook al zo een oudje uit 1979… Een gemiste kans, want normaal zijn optredens van Elvis Costello zeker de moeite waard….
The Bosshoss
The Bosshoss 17:45 – 18:45 Second Stage
De Duitse band The Bosshoss hoort eigenlijk in Las Vegas thuis met hun aardige maar wel zeer voorspelbare show. Een keer gezien en je weet het onderhand wel en muzikaal gezien is er eigenlijk niet zo veel om van te ‘genieten’. Maar halverwege de set stormt opeens ‘onze’ Ilse DeLange het podium op om samen met Alec Volker de hit Jolene van country en western ster Dolly Parton te zingen. Dat was dan ook het meest verrassende aan deze toch wel bekende en misschien wel overbodige show van onze oosterburen.
Steve Vai
Steve Vai 20:00 – 21:00 Second Stage
Steve Vai op Bospop, wie had dat ooit kunnen dromen. Een gitaarvirtuoos van de eerste orde betreedt om 20:00 het podium in een bloedhete tent om vervolgens deze tent tot kookpunt te brengen met zijn weergaloze gitaarspel. Natuurlijk ‘moet’ je van gitaarmuziek houden als je bij een optreden van Vai wilt genieten, maar wat kan deze kerel spelen. Opener is de loeiharde song, met veel wah wah solo’s, Bad Horsie van de fantastische EP Alien Love Secrets (1995). Dit nummer zet meteen de toon voor dit weergaloze optreden; een superstrakke band, een lekker hard volume, gitaarsolo’s van de bovenste plank en heerlijke bekkentrekkerij van Vai….Eigenlijk had ik gehoopt op een integrale uitvoering van Passion And Warfare dat 25 jaar geleden verscheen, maar Vai heeft gekozen voor nummers van dat album gemixt met ander materiaal. Zo komen o.a. het melodieuze The Crying Machine (Fire Garden album, 1996), de blues-achtige ballad Tender Surrender (Where The Wild Things Are, 2009) en het magische, zeer experimentele Gravity Storm van zijn laatste album The Story of Light (2012) voorbij. Natuurlijk (gelukkig) ontbreekt ook de gitaarballad der gitaarballads For The Love Of God niet en elke keer als ik dit nummer hoor, vandaag dus ook, word ik emotioneel en krijg ik kippenvel all over… Dit was echt een waanzinnig optreden en wat mij betreft het beste van Bospop 2016, maar dat komt natuurlijk ook omdat ik een gitaarfreak ben….
Santana 21:00 – 22:15 Main Stage
Op 15 april van dit jaar verscheen Santana IV, een echt Santana album dat herinnerde aan de beste tijden van deze band. Vandaag staat Carlos en Co. voor de tweede keer op Bospop en heeft hij helaas zijn reguliere band bij zich; dus dat betekent: geen Gregg Rolie, geen Neal Schon en geen Michael Shrieve; en dat is toch wel erg jammer, Dat is waarschijnlijk ook de reden waarom er niet veel nummers van Santana IV worden gespeeld vanavond; gelukkig komt het heerlijke instrumentale Fillmore East van dat album wel voorbij. Verrassend is de opening, want Santana begint met het swingende, superbekende, instrumentale Soul Sacrifice, een track van zijn eerste album, uitgebracht in 1969. Dit nummer blijft altijd lekker om te horen, zeker als de zon schijnt, en ook andere oude hits zoals het opzwepende Gypsy Queen en de prachtige gitaarballad Europa blijven een genot voor het oor. Van zijn zeer succesvolle album Supernatural (1999) speelt de band natuurlijk het toch wel zeer commerciële Maria Maria (het publiek gaat hierbij 100% mee trouwens) en het lekkere zwoele nummer Smooth. De gitaarsolo’s van Santana zijn nog steeds van een zeer hoog niveau en bezorgen mij dan ook weer het nodige kippenvel, zeker tijdens Fillmore East, Gypsy Queen, Europa en de verrassende afsluiter Toussaint L’Ouverture. Een heerlijk optreden, alleen begreep ik niet waarom het nummer Roxanne (gedeeltelijk) van The Police gespeeld werd…
Tot volgend jaar
Martien Koolen