Live Review: Enter Shikari @ Patronaat, Haarlem
6 juni 2024
Tekst: Hanne Keijzer
Nadat de Engelse post-hardcoreband Enter Shikari afgelopen februari in AFAS Live stond, bezochten zij gisteravond de Patronaat in Haarlem. Dit optreden mocht gezien worden als de generale repetitie voor de tour langs de Europese festivals deze zomer. De stages die zij deze zomer zullen bezoeken, zijn beduidend groter dan het podium wat de Patronaat kon bieden. Daarmee was de opbouw van de licht- en andere visuele aspecten ook beduidend ingeperkt. In vergelijking met het optreden eerder dit jaar van de heren, werd daarmee ook een belangrijk deel van de show weggenomen. Waar de visuals tijdens de eerdere show de stiltes tussen de nummers wisten te overbruggen, vielen er tussen de nummers zo nu en dan ongemakkelijke stiltes die de net opgedane energie lieten wegvloeien. Ondanks dit, wist Enter Shikari als vanouds een onwijs vette show neer te zetten en vanaf de eerste tonen kolkte de zaal mee en stond het gebouw letterlijk op haar grondvesten te schudden!
De set startte met een intense spoken word waar de zanger in een felle spotlight het publiek toesprak, eindigend met de woorden:
“So this is such an exciting time (To be alive)
Our generation’s got to fight (To survive)
It’s in your hands now, whose future?
Our future! Our future!”
Om vervolgens …Meltdown in te zetten met een pittige drum and bass-core. De rest van de set wisselde af met bekendere en minder bekende nummers zoals Jailbreak, Bloodshot en goldfisch ~
Na een ietwat ongemakkelijke stiltevuller van de drummer, verscheen Rou ineens met een spotlight, zittend op de balustrade van de trap die naar het balkon van de zaal leidde. Daar bracht hij het gevoelige The pressure’s on als solo. Zoals het Nederlandse publiek betaamt klonk er aan het begin een hoop ge-ssst vanuit de muziekliefhebbers om ieder stil te krijgen en uit de “ik sta in de kroeg met een biertje in de hand”-mentaliteit te komen. Hiermee kon eenieder genieten van de fijne stem en het rustige nummer.
Uiteraard kon de altijd energieke live-performance van de band hierna niet worden afgesloten. Drie powernummers volgden elkaar dan ook in rap tempo op. Met { The dreamer’s Hotel } werd de hoofdsetlist afgesloten en kreeg het publiek een automatische voicemail te horen waarin werd opgeroepen een keuze te maken of ze een late check-out uit het Dreamers’s Hotel wilden door hard F*ck Yes! te schreeuwen.
We werden beloond met (pls) Set me on fire, Sorry, you’re not a winner en met een kus bezegeld in A kiss for the whole world werden we enigszins “dronken” van de steeds in beweging zijnde zaal naar huis gelaten.
