Live Review: Geoff Tate @ Limburgzaal, Heerlen
04 januari 2017
Tekst Martien Koolen
GEOFF TATE – The whole story acoustic tour
Nooit gedacht dat ik nog eens, vrijwillig zelfs, naar een akoestische rock show zou gaan en het ook nog leuk zou vinden… Geoff Tate, ex- zanger van Queensryche, heeft onlangs met zijn ‘nieuwe’ band Operation: mindcrime het album Resurrection gelanceerd en iedereen verwachtte eigenlijk een aansluitende promotournee, maar nee, Tate kwam op het lumineuze idee om een akoestische toer met oude Queensryche nummers te doen.
The whole story acoustic tour heeft een set list met 18 nummers, waaronder een cover van de Dropkick Murphies; de andere 17 Queensryche racks zijn allemaal nieuw gearrangeerd en vooral de viool van Ryan Parsons is in meerdere songs een absolute smaakmaker. Van elk Queensryche album, behalve van Operation Mindcrime 2 (2006) en Take Cover (2007), is minstens een nummer op de set list terechtgekomen.
De stem van Tate is nog steeds uitstekend, loepzuiver en je kunt elk woord dat hij zingt duidelijk verstaan. Natuurlijk haalt hij de hele hoge tonen in Take Hold Of The Flame niet meer, maar ja, dat nummer is dan ook al 33 jaar oud…. Tate wordt muzikaal ondersteund door zijn ‘vaste’ gitarist van Operation: mindcrime, Scott Moughton en een zeer jonge Ierse energieke band bestaande uit: Casey Jones (gitaar), James McLerney (cello, gitaar, zang), Steven Hamilton (mandoline), Nathan Daly (percussie) en de al eerder genoemde violist Ryan Parsons.
Hoogtepunten van deze mooie avond zijn toch wel de twee nummers van Hear In The Now Frontier (1997): Some People Fly en Chasing Blue Sky, Out Of Mind van Promised Land (1994), Hundred Mile Stare van het zeer ondergewaardeerde concept album American Soldier (2009) en natuurlijk Eyes Of A Stranger van Queensryche’s bekendste album Operation Mindcrime (1988). Verassend is het prachtig gezongen The Fight, een nummer van het nieuwe OM album Resurrection; een album dat voor iedere Queensryche een ‘must’ is…
Interessant en tegelijk soms ook komisch zijn de inleidende anekdotes van Tate bij nummers zoals Some People Fly, Chasing Blue Sky (Johnnie Cash), Hundred Mile Stare (over het militaire leven van zijn stiefvader) en voorafgaand aan I Don’t Believe In Love over het succes van het album Operation Mindcrime met hulp van MTV.
De eerste toegift is een aangename verassing, want I’m Shipping Up To Boston van de Dropkick Murphies knalt door de bijna uitverkochte Limburgzaal en de vijf jonge Ierse ‘honden’ gaan tijdens dit nummer helemaal los; lekker!! De meer dan uitstekende akoestische show eindigt met het melodieuze Around The World van Tate’s favoriete Queensryche album Addicted To Chaos uit 2011. Wel jammer dat mijn favoriete QR nummers Roads To Madness en Someone Else niet op de setlist staan; maar dat is dan ook het enige minpuntje van deze avond.
Het rockjaar 2017 is voor mij in ieder geval verassend en goed begonnen!