Live Review: Marillion @ TivoliVredenburg, Utrecht
06 december 2016
Tekst: Martien Koolen
Na een carrière van bijna veertig jaar heeft Marillion onlangs hun waarschijnlijk beste album getiteld F.E.A.R. uitgebracht. Dat prachtige album wordt vooral ‘gedragen’ door de fantastische toetspartijen van Kelly, de zwevende gitaarsolo’s van Rothery en de uiterst kritische en up to date teksten van Hogarth. Na een zeer succesvolle Amerikaanse tournee ter promotie van F.E.A.R, is Marillion nu begonnen aan de Europese promotour en vanavond speelt de band, net zoals morgen, in TivoliVredenburg te Utrecht; dat al maanden uitverkocht is.
Het voorprogramma wordt verzorgd door John Wesley – hij speelde in het verleden o.a. als sessiemuzikant bij Porcupine Tree en Fish – die kortgeleden zijn nieuwe album A Way You’ll Never Be heeft uitgebracht. Wesley speelt een korte, maar vrij stevige set (40 minuten) bestaande uit vier nieuwe nummers, met als hoogtepunt de titelsong, en het oudere Mary Will. Opvallend is natuurlijk het feit dat Wesley alleen op het podium staat en met veel backing tracks speelt. Helaas voor hem zijn de meeste bezoekers niet echt bekend met zijn nieuwe materiaal, waardoor het optreden toch een beetje als een nachtkaars uitgaat. Jammer, want zeker voor liefhebbers van stevige, melodieuze gitaarmuziek, zoals ondergetekende, was dit een heel goed optreden.
Om 20:30 uur precies klinken dan eindelijk de eerste tonen van The Invisible Man, met de veelbetekenende eerste regel “The world is going mad” (ook het thema van F.E.A.R.), door de speakers van Tivoli en wordt het enthousiaste, enigszins ‘oude’ publiek getrakteerd op een wervelende symfonische rockshow die aan alle verwachtingen voldoet. Na het openingsnummer van Marbles (2004), ook een van de betere Marillion albums, volgen, wat mij betreft, in ieder geval twee iets minder aansprekende nummers, namelijk Power en Sounds That Can’t Be Made van hun vorige album uit 2012.
Eindelijk introduceert de nog steeds charismatische, bevlogen zanger en frontman Hogarth (H) het eerste nummer van F.E.A.R., namelijk een van de twee kortere songs van het album Living in F.E.A.R. (met meezingrefrein?) gevolgd door een verrassing, want Sugar Mice, een nummer uit de Fish-periode, van het album Clutching At Straws (1987), is vanavond ook weer eens, gedeeltelijk dan, te horen. Het publiek zingt Sugar Mice uit volle borst mee, terwijl Hogarth rustig een biertje drinkt en dit geeft de ontspannen sfeer tijdens dit heerlijke concert goed weer. Daarna volgt een van de hoogtepunten van deze avond, het epische, spectaculaire The New Kings, onderverdeeld in vier stukken, passeert de revue. Muzikaal gezien is The New Kings al een geweldige ervaring maar met de visuele ondersteuning van beelden van o.a. Gucci, reusachtige jachten en ‘onbetaalbare’ juwelen wordt dit nummer nog indrukwekkender.
Man Of A Thousand Faces (This Strange Engine, 1997) ook hard meegezongen, Quartz van Anaraknophobia (2001) en Neverland, alweer van Marbles en nog steeds een wereldnummer, beëindigen de zogenaamde ‘reguliere’ set.
De eerste toegift is het tweede lange nummer van deze avond en tevens het openingsnummer van de laatste plaat: El Dorado, waarin de niet prettige, donkere ‘boodschap’ van F.E.A.R. nogmaals duidelijk door de frontman wordt uitgesproken!. De tweede toegift This Strange Engine sluit een fantastische melodieuze rockavond af, want de bijna 2,5 uur durende show was een perfecte mix van nieuwe songs, oude ‘hits’ en een enkele verrassing. Misschien zijn de heren van Marillion, al 25 jaar in dezelfde bezetting (Mosley, Kelly, Trewavas, Rothery en Hogarth) trouwens, zelf wel de New Kings….
Jammer vond ik wel dat een van de andere hoogtepunten van F.E.A.R., mijn favoriete nummer van dat album, The Leavers niet op de setlist stond en bovendien had ik ook nog wel iets van Brave of Happiness Is The Road willen horen, maar ja, dan zou de show wel heel erg lang gaan duren. Hopelijk gaat Marillion nog een paar jaar door met optreden en albums maken, want alternatieve symfonische rock bands van dit kaliber vind je maar zelden.
Ik kan niet wachten op een DVD van deze F.E.A.R. tour…..