Live Review: Whitesnake @ Poppodium 013, Tilburg
11 augustus 2016
Tekst en Foto’s Martien Koolen
De ‘afscheidstournee’ van David Coverdale, The Greatest Hits Tour, is natuurlijk voor alle fans en andere rockliefhebbers een feest van herkenning. Whitesnake heeft een paar echte klassieke rock songs die de tand des tijds wonderwel goed hebben doorstaan. Nummers zoals Here I Go Again, Still Of The Night, Fool For Your Loving en Is This Love?, zijn lekkere rocknummers die iedereen kent of zou moeten kennen…
Deze genoemde Whitesnake muziekiconen staan natuurlijk vanavond ook op het programma, maar voordat Coverdale & Co. optreden, mogen we eerst nog genieten van The Answer. Deze Noord Ierse band, die voornamelijk blues rock en hard rock speelt, trakteert het publiek op een lekkere, swingende set van ongeveer 40 minuten. Het merendeel van de songs zijn wat ouder, maar de laatste twee tracks Thief Of Light en Solas zijn nieuwe songs van het album dat in oktober zal uitkomen. De aanstekelijke muziek van The Answer roept bij mij herinneringen op aan de Black Crowes en vooral zanger Cormac Neeson is een pure rock entertainer.
Dan rond 21:00 horen we My Generation van The Who door de boxen knallen en wordt het dus tijd voor Whitesnake. De set wordt geopend met het rockende Bad Boys van hun meest succesvolle plaat ooit: 1987. Slide It In, lekker seksistisch en Coverdale op zijn best, het ‘oudje’ van het gelijknamige album uit 1983, is wat mij betreft de wat verrassende tweede track. Daarna volgen de overbekende, heerlijke melodieuze meezingers Love Ain’t No Stranger, The Deeper The Love en Fool For Your Loving.
Gelukkig is David Coverdale vanavond zeer goed bij stem en de rest van de band bestaande uit: good ‘old’ Tommy Aldridge (drums), Reb Beach (gitaar), Michael Devin (bas gitaar), Joel Hoekstra (gitaar) en Michele Luppi (keys) is ook in topvorm; iedereen heeft er vanavond zin in.
Hoogtepunten zijn toch nog steeds de fantastische blues ballade Ain’t No Love In The Heart Of The City (van de Snakebite EP uit 1978), hoewel ik het jammer vind dat dit nummer niet helemaal gespeeld wordt, maar overgaat in het bombastische Judgement Day, Is This Love en natuurlijk het Led Zeppelin-achtige Still Of The Night. Overbodig waren wat mij betreft de gitaarsolo, de basgitaarsolo en de drumsolo tijdens Crying In The Rain.
Heel verrassend of toch niet, was natuurlijk het optreden van onze eigen Adje (Vandenberg) tijdens het laatste nummer van de reguliere set Here I Go Again en de meesterlijke toegift in de vorm van Still Of The Night.
Maar zou Coverdale nu echt stoppen, want dit was toch een memorabele rockavond, met een Coverdale in vorm? Afwachten, denk ik, van mij en uiteraard alle fans mag hij nog wel even door!