Mercury verdient wel wat meer aandacht dan de band tot nu toe heeft gekregen. Nergens lezen we een recensie van hun nieuw verschenen EP, The Place I’m Forgetting, Replaced with an Ending. Daarvan hebben we Disarray geplukt dat deze week dienst doet als Breekijzer.
Vanwege die schaarse info weten we niet veel meer dan dat de band uit de V.S. komt. Daar zitten i.i.g. hun luisteraars. Wat we zelf menen te weten is dat Mercury uit denkers bestaat, doemdenkers waarschijnlijk. Dat lezen we af aan de titel van de EP en horen we aan de loodzware klanken van bijvoorbeeld Disarray. De stijl van Mercury zouden we neo-grunge willen noemen en ergens tussen Soundgarden en Nirvana plaatsen. Met zijn dikke laag gitaren en ongepolijste zang is Disarray redelijk representatief voor wat de band te bieden heeft.
Om de weg naar succes enigszins te vergemakkelijken zou Mercury een naamsverandering kunnen overwegen. Google leidt je nu naar een Queen coverband. Op zich zou Disarray geen slecht alternatief zijn. Maar welke naam het beestje ook heeft, het is de moeite waard om hem te onthouden.