Uit de eerste zin van de Spotify bio van de band Moses, ‘Having Nothing In Common With The Saviour Prophet. Except Great Live performance’ kan je twee dingen opmaken. 1) de band heeft humor en 2) ze moeten wel uit Engeland komen. Dit soort branie is typisch Brits. Amerikanen zijn doorgaans te vroom om te durven spotten met een figuur uit de bijbel.
Google laat zien dat Moses een populaire naam is onder artiesten. Zo is er een band uit Nederland die luistert naar de naam Moses, een duo uit Canada en tig acts die of van voren of van achter Moses heten.
‘Onze’ Moses komt uit Londen en telt vier leden van begin twintig. De band is een jaar of vier actief. In die tijd hebben ze zo’n vijftien songs uitgegeven, energieke en catchy gitaarnummers die dankzij de karakteristieke (hoge) stem van zanger Victor “Moses‘ Moise direct herkenbaar zijn. De laatste zes staan -uiteraard – inclusief Waiter op het vers verschenen debuutalbum van de band, ‘Almost Everything Is Bullshit’.
Meestal zet Moses er goed de vaart in. Waiter is hun eerste ballad. Een muzikantenwijsheid zegt dat ballads moeilijker zijn dan up tempo songs. Als dat zo is dan slaag Moses met vlag en wimpel voor de test. Waiter bouwt gestaag op naar een grandioze finale die je afhankelijk van je stemming naar een zakdoek of aansteker doet grijpen.