Neil Young + Promise Of The Real – The Visitor (Warner)
“I’m a Canadian by the way and I love the USA“, zingt Neil Young in Already Great, de openingssong van The Visitor. Het nieuwe studioalbum van de Canadees met zijn begeleidingsband Promise Of The Real – de band waar Lukas en Micah, de zoons van Willie Nelson in spelen.
Niks nieuws onder de zon. Gewoon een prima nieuwe plaat van Young, waarop hij ook nog eens Donald Trump aanpakt. Want Amerika was natuurlijk al fantastisch, voordat Trump zijn campagne startte met de slogan ‘Make America great again‘. Niet echt gelukt ook hè. Trump rommelt maar wat aan.
En da’s niks voor Neil Young, die eigenlijk nog nooit wat heeft aangerommeld. Altijd zit er wel een idee achter. Of het nu gaat om de blues van Diggin’ A Hole of de grootse rocker Children Of Destiny, wanneer een 56-koppig orkest meedoet.
In de ruim tien minuten durende afsluiter Forever, wordt Young nog even stichtelijk en ook dat past ‘m als geen ander. “Earth is like a church without a preacher. The people have to pray for themselves.” Young luidt in zekere zin de noodklok, terwijl hij bovendien de hoop uitspreekt dat muziek wereldwijd begrip kan kweken voor elkaar. Muziek als bindmiddel. Vocaal is-ie bij vlagen breekbaarder dan ooit, maar toch: 72 en nog lang niet versleten. Pieter Visscher
Liefhebbers luisteren natuurlijk naar Pinguin Classics.