Hoewel al vier albums oud is Oso Oso voor ons een nieuwe naam. Beter laat dan nooit enzo. Afgezien daarvan heeft de band ook niet heel erg zijn best gedaan om beroemd te worden. Inmiddels zijn ze echter zo goed geworden dat onbekend en onbemind blijven geen optie meer is.
We schrijven band, maar feitelijk is er maar één iemand die de dienst uitmaakt, Jade Lilitri een ingezetene van Long Beach, een kustplaats onder de rook van New York City. Jade is een echte sprokkelrocker. Afhankelijk van je smaak en kennis herken je van alles en iedereen in zijn songs. Eels, Beach Boys, Beck en The Beatles zijn namen die bij ons opkomen. Dat plus karakteristieken als emo en psychedelisch.
Dat wil niet zeggen dat Oso Oso’s ‘gooi het maar in mijn pet rock’ geen eigen signatuur heeft. De combi van stijlen en sfeer en de urgentie waarmee Jade zijn songs zingt, zijn persoonsgebonden. Ook typisch des Oso’s is het spelen met verwachtingen. Op ongeveer een minuut in computer explorer zit een break waarvan je denkt ‘hierna breekt de pleuris uit’, maar het blijkt vals alarm. En zo heeft het nummer nog wel meer momenten die je op het verkeerde been zetten. Knap en goed!