Het is opvallend hoeveel psychedelische bands er zijn in Australië. Dat zal zeker te maken hebben met het succes van Tame Impala, pioniers op het gebied van paddo-pop of ‘shroom-rock. Succesvol voorbeeld doet goed volgen. Maar het is ook niet helemaal uit te sluiten dat er ‘iets’ in het water zit down under. Of dat paddo’s daar welig tieren en wild plukken een nationale hobby.
Niet dat je ons hoort klagen. Bands als King Gizzard & The Lizard Wizard, Rolling Blackout Coastal Fever en The Lazy Eyes zijn welcome gasten in dit gitaararme tijdperk. Net als de makers van de IJsbreker van deze week Psychedelic Porn Crumpets, een band uit Perth.
Aan de bandnaam kan je al zien dat de bandleden aan geestverruiming doen. Mocht je daar nog aan twijfelen hoef je alleen maar naar Mr Prism te luisteren. Het stoomwalsende begin van Mr Prism doet even aan King Gizzard denken, maar al snel betreedt de band een eigen universum waarin de twee gitaristen heer en meester zijn.
Er zijn vijf Crumpets. Een apocrief verhaal is dat de bandleden elkaar leerden kennen via hun dealer. Aannemelijker is dat de band is ontsproten uit een studieproject van bandleider Jack McEwan. De Crumpets debuteerden in 2017 met het High Visceral album, een jaar later gevolgd door High Visceral 2. Het woord High is hier van belang. De songs op beide album schieten alle kanten op; van strakke jazzrock via dromerige ballads tot semi-geïmproviseerde prog-rock. Op het vorig jaar verschenen, And Now For Whatchumacallit toont de band al wat meer discipline. De songs zijn zelden langer dan 4 minuten en de experimenten blijven de binnen de perken.
Ondanks zijn vele en barokke wendingen is Mr Prism het meest ‘gewone’ nummer van PPC tot nu toe. Gewoon betekent overigens niet normaal. Dat zal Psychedelic Porn Crumpets niet snel worden. Hopen we.