Roísín Murphy – Roísín Machine (Loaded Records/BMG)
Ja zeg, nog meer accent aigu’s. Omdat Roísín Murphy haar voornaam terug laat komen in de titel van haar vijfde studioalbum op eigen benen. Hoewel ze in Moloko ook al voor een belangrijk deel verantwoordelijk was voor het tot stand komen van de tracks. Murphy (47) is in de vorm van haar leven. Ook lijfelijk, zo te zien, wanneer je de hoes van Roísín Machine openklapt en ze redelijk onverbloemd haar lichaam showt.
Roísín Murphy loopt over van het zelfvertrouwen en dat vertaalt zich ook muzikaal. Roísín Machine is het sterkste wat ze tot nu toe op plaat heeft gezet. Dat terwijl een aantal tracks al behoorlijk lang lag te wachten om uitgebracht te worden. Openingsnummer Stimulation zag het daglicht reeds acht jaar terug, werd toen ook uitgebracht, maar nu voor het eerst op een album en in een nieuwe jas.
Er kan meer dan ooit worden gedanst op de muziek van Murphy, hoewel stilstaan altijd al niet zo eenvoudig was wanneer je een plaat van haar of voorloper Moloko opzette.
Opvallend is de lengte van de tracks op Roísín Machine; vier van de zes nummers duren langer dan zes minuten en openingstrack Stimulation zelfs achtenhalve minuut. Murphy doet wat ze wil en heeft lak aan eventuele conventies op singlegebied. Want potentiële singles zijn er genoeg te vinden op Roísín Machine.
Murphy heeft tien zorgvuldig opgebouwde dancetracks op plaat gezet, met een hoofdrol voor elektronica, bas, viool en een funky gitaar. Een behoorlijke vleug disco bovendien. Daar zijn we dol op. Vocaal is ze uitdagender dan ooit. Wulps, ouderwets wulps. Zo horen we haar graag en tekstueel is ze ook nietsverhullend. In Murphy’s Law (oké, een licht obligate woordspeling) is ze duidelijk naar haar ex: “I won’t be a prisoner, locked up in this house. I feel my story’s still untold and I’ll make my own hapy ending.” Pieter Visscher