Als je -net als wij- niet vies bent van af en toe een flinke dosis branie-punk met basale zang en een gitaarsolo als een vuurpeloton, dan ben je bij Shame aan het goede adres.
Mocht Alphabet meer dan twee akkoorden hebben dan zijn die goed verstopt. De opnametijd lijkt niet veel langer te zijn geweest dan de duur van het nummer. De zanger klinkt alsof hij vergeten is zijn mondkapje af te doen. In plaats van een probleem is dat alleen maar pret verhogend.
En waarover zingen zij? Niet over het alfabet. Waarschijnlijk weet zanger Charlie Steen het zelf ook niet. In de bijsluiter staat dat de tekst tot hem kwam tijdens een periode van veel ongemakkelijke en ook surrealistische dromen.
De meeste bands, ook uit de punk klinken op hun tweede album wat verzorgder en wat gestroomlijnder dan op hun debuut. Niet Shame. Met Alphabet lijkt de band uit Zuid Londen een stap terug te doen. Of opzij. Maar nog altijd in goede richting.