Algiers – Shook (Matador / Beggars)
Misschien waren we er wel weer een beetje aan toe. Zo’n album dat je de komende jaren zeker wekelijks een keer gaat opzetten, omdat het zo heerlijk is. Zo overtuigend. Zo muzikaal. Zo knallend. Zo beukend. Zo geestverruimend. Zo urgent. Zo hoognodig. Zo…
Natúúrlijk wisten we al dat de heren van Algiers, de Amerikaans-Engelse soulvolle, tekstueel steevast geëngageerde postpunkformatie, prachtplaten kan maken. Maar op zó veel klasse hadden we nou ook weer niet gerekend. Shook is van de buitencategorie.
Hiphopbeats, synthesizers, gitaar en soul zijn de voornaamste ingrediënten op Shook, naast al het vocale geweld. Niet alleen van vaste voorganger Franklin James Fisher, alsook van onder anderen Rage Against The Machines Zack de la Rocha, spokenwordartiest Big Rube, rapper Billy Woods, Samuel T. Herring (frontman van synthpopband Future Islands) en de Egyptische zangeres en producer Nadah el Shazly. Er wordt dus nog meer gefeatured, omdat feuturen nou eenmaal he-le-maal de shit is momenteel.
Irreversible Damage, als single verschenen, is een tumultueuze exercitie in chaotische synthesizerwendingen. Agressief, met explosieve zang van De la Rocha. Alsof ie meedoet op een RATM-album. Ouderwets fel en gejaagd. Geen sprake van sleet op de stembanden. Integendeel. Zack is nog net zo boos als vroeger. “A rapture in a grief storm. Time on my neck an’ it be gone!” Knallende drumbeats en duellerende gitaren doen de rest. De song is exemplarisch op een album waarop maar zelden wordt teruggeschakeld naar z’n drie. “The end of that song is the sound of joy”, volgens Fisher. Terwijl Shook überhaupt al een aaneenschakeling van muzikaal genot is. Wat. Een. Plaat! Pieter Visscher