Suede – Autofiction (BMG)
Meer dan een enkeling die Suede een aantal weken terug aan het werk heeft gezien in de hoofdstedelijke Melkweg heeft zich laten ontvallen dat de band in grootse vorm verkeert. Hetgeen nauwelijks twijfel lijdt, gezien het feit dat het recentelijk verschenen Autofiction een album is om heel erg opgewonden van te worden. Geproduceerd door oudgediende Ed Buller is Autofiction afgemixt door de legendarische Alan Moulder (Interpol, Smashing Pumpkins, Depeche Mode, Nine Inch Nails, U2, David Bowie).
Het energiekste dat de herboren band uit Londen tot nu toe op plaat heeft gezet. Het gaspedaal wordt vrijwel overal hard ingedrukt en dan hoor je dat Brett Anderson en zijn gevolg op hun best zijn. Suede en gejaagdheid is een gouden combinatie en dan tellen we daarbij op dat het teveel aan toch wat licht geveinsde dramatiek waaraan Anderson zich terdege schuldig heeft gemaakt tijdens zijn carrière ditmaal vrijwel geheel achterwege is gebleven op een langspeler. Het levert een koprol op in huize Visscher.
Het balladeachtige What Am I Without You, is met het schitterende, door strijkers aanzwellende Drive Myself Home het enige rustpunt op het album, waardoor je zelfs denkt: was dat nou nodig? Omdat Anderson in What Am I Without You misschien net te veel dramatiek van zijn tong laat afglijden en dan laat je ‘m maar even. Toe maar Brett. We zien ‘t door de vingers. Want de rest van de elf nummers heeft een urgentie vanjewelste. Dus vooral omdat Anderson vrijwel alle pathetiek de nek om heeft gedraaid.
Zelf noemt de band Autofiction een punkalbum. Dat is gechargeerd, of tongue in cheek, zo u wil, maar dat Autofiction binnen Suedes oeuvre wel het dichtst bij dat genre in de buurt komt is zonneklaar. Postpunk is een adequater stempel. Het album behoort zonder enige vorm van twijfel tot het beste wat dit jaar is verschenen. We nemen onze pet daar voor af. Durf maar eens te eindigen ook met de sterkste track, het zeer terecht door Pinguin Radio ruimschoots omarmde, zo’n zes minuten durende Turn Off Your Brain And Yell. Meeslepend, episch, opbeurend en schreeuwend om meer. Véél meer! ‘Can you feel the sunshine, when you turn off your brain and yell? Come on, feel the sunshine. When you turn off your brain and yell.’ Zo is dat. Wát een zegetocht! Pieter Visscher