Angel Olsen – Big Time (Jagjaguwar)
Openhartiger dan ooit is Angel Olsen in de Volkskrant van woensdag, waarin ze wordt geïnterviewd door Pablo Cabenda. Twee prachtpagina’s, waarin haar coming-out centraal staat. 35 is Olsen, maar vorig jaar pas kwam ze uit de kast. Snel daarna overleden zowel haar vader als haar moeder. Zo veel leed levert vaak schitterende muziek op, hoe navrant ook. Hoewel slechts drie van de nummers op Big Time postuum zijn geschreven.
Big Time is een subliem liedjesalbum geworden. Olsen die nu eens de country in duikt. Een genre dat ze dus ook onder de knie blijkt te hebben, na albums gevuld met elektronische muziek, indierock en pop. De Amerikaanse doet wat ze wil en de country kan weleens een blijvertje worden. Want we hoorden haar niet eerder zo fraai zingen en het niveau van de nummers is ook nog eens een stuk hoger dan in het verleden. Natuurlijk komt alle zielenpijn van die late coming-out eruit. Waarom in hemelsnaam zo lang gewacht?
Olsen heeft nu ruim een jaar een relatie met Beau Thibodeaux. Met haar schreef ze het titelnummer. Een tekst die boekdelen spreekt:
“And I’m losing, I’m losing, I’ve left it behind.
Guess I had to be losing to get here on time.
And I’m living, I’m loving, I’ve loved long before.
I’m loving you big time, I’m loving you more.”
Een liefdesverklaring van twee kanten. Schitterend gezongen. Je voelt aan alles dat het heel erg goed zit tussen die twee. Een glansrol is weggelegd voor de steelgitaar van Spencer Cullum. Op drums, percussie en gitaar Jonathan Wilson, terwijl Olsen zelf ook gitaar speelt. Wilson kennen we als muzikant en producer. De laatste jaren heeft hij furore gemaakt als producer van Father John Misty, die qua tempo in de songs vaak gelijke tred houdt met Olsen. Dat lijkt geen toeval.
Big Time is een frisse, heldere countryplaat waarop de jaren 70 duidelijk nagalmen. Waarop we een zangeres horen die niet eerder zo senang klonk. Liedjes groeien per draaibeurt en de zeer rijke instrumentatie maken Big Time ondanks de zonder meer aanwezige stemmigheid een feest om naar te luisteren. Keer op keer. Pieter Visscher