We Are They – Bring It On

Bring It On is de eerste single van We Are They, een Amerikaanse protestband, waarvan de leden graag anoniem willen blijven. Het gaat om de boodschap en niet om de poppetjes.

Die wens om niet met naam en toenaam in de publiciteit te komen suggereert dat de muzikanten wel eens bekend zouden kunnen zijn. Dat We Are They, zeg maar een soort van supergroep is. Wat ook kan is dat het een slim marketingplan is bedoeld om de nieuwsgierigheid op te wekken. Of ze zijn bang voor bedreigingen, ook dat is niet uit te sluiten. Kortom we weten het niet.

Muzikaal is de actie nu al geslaagd. Bring It On is een no nonsense rocksong met met sterke meidenzang en ruime porties loeiende gitaren. Bring It On van We Are They staat op YouTube en Spotify, je hoort ’em alleen bij ons. En dat wordt blijkbaar zo gewaardeerd dat-ie de nieuwe -1 in de Graadmeter is!

Thurston Moore – Hashish

We hebben een nieuwe -1! En wel een heel bijzondere. De maker, Thurston Moore verdiende zijn lauweren als zanger-gitarist van Sonic Youth. Hij deed het met de bassiste van de band, Kim Gordon. Toen hun huwelijk op de klippen liep was het met de band ook snel gedaan. Moore ging solo en hoe! Een Moore verzamelaar heeft al gauw zo’n kleine honderd lp’s en cd’s in de kast staan. Waaronder ‘slechts’ zes solo-albums. Opvallend aan Moore’s Post Sonic Youth carrière is dat bijna niks lijkt op de muziek van de band waarmee hij naam maakte. Op zijn laatste album, By The Fire na. Dat staat weer vol dikke riffs en lekker achteloos gezongen rocksongs. Ook is Moore niet bang voor een solootje. Of drie. Hoogtepunt van de plaat is het gedrogeerde Hashish, dat 8 weken geleden de lijst binnen waaide en nu dus de top heeft bereikt. Daar moet op ge….. worden!

King Hannah – Crème Brûlée

Crème Brûlée is de debuutsingle van King Hannah, een hij/zij duo uit Liverpool. Zij heet Hannah Merrick en zingt. Haar partner heet Craig Whittle en speelt gitaar. Samen schrijven ze de nummers.

Dat laatste heeft enige voet in aarde gehad. Dat ze kan zingen weet Hannah wel. Als kind zong ze al in Disney Musicals, maar dat ze ook goed is in het schrijven van liedjes wilde er bij haar maar moeilijk in. Ruim een jaar heeft Craig er over gedaan om haar over haar schroom heen te helpen en haar te overtuigen een band te beginnen.  Een naam had hij al, King Hannah.

De lange aanloop verklaart wellicht het gerijpte karakter van Crème Brûlée. De single klinkt eerder als het werk van een act met de nodige kilometers op de teller dan van een stel debutanten. Crème Brûlée dat een dikke zes minuten klokt, valt in twee delen uiteen. Part 1 is van Hannah. Op Part 2, dat zo’n beetje de helft van de song in beslag neemt, mag Craig uitpakken op gitaar. Als we een vergelijking mogen maken, Crème Brûlée begint als Mazzy Star en eindigt als Neil Young.

De single is uit op City Slang, een Amerikaanse label dat -getuige een artiestenstal met paradepaardjes als Caribou, Calexico en Wye Oak – aan strenge kwaliteitscontrole doet.

The Alien van Manchester Orchestra op -1 in de Graadmeter!

Manchester Orchestra is echt zo’n ‘Pinguin-band’. Met hun vorige album Cope scoorde de Amerikaanse alternative band IJsbrekers en we hebben ze zelfs geprobeerd naar Pinguins in Paradiso te halen.

Van het vijfde album A Black Mile to the Surface heeft het viertal uit Atlanta al twee IJsbrekers te pakken met The Gold en The Grocery. Maar met de ballad The Alien staat de band nu op -1 in de Graadmeter.

Ballads zijn vaak de grootste hits van artiesten. November Rain, Angie, Nothing Else Matters, Yesterday, et cetera. De stem van Andy Hull is breekbaar en bijna country. Dat wordt een kaarsje opsteken op 2 november in de Melkweg om die vervolgens weer direct uit te blazen met het (oude) hardere werk.

LIVEDATA 01/11 VK, Brussel 02/11 Melkweg, Amsterdam