Tag: Kele Okereke

Motel Mozaïque 2018 maakt prachtige eerste namen bekend

METZMotel Mozaïque heeft voor de achttiende editie van het kunstenfestival een eerste serie namen bekendgemaakt. Op 19, 20 en 21 april 2018 ontvangt Motel Mozaïque onder meer de volgende 20 artiesten tijdens MOMO Festival in hartje Rotterdam: A Hawk And A Hacksaw, Abattoir Blues, Alela Diane, Amenra, Binkbeats, Bruxas, Equal Idiots, Faces On TV, Henry Green, Island, James Elkington, Kele Okereke, Martin Kohlstedt, METZ (foto), SOHN, The Weather Station, Wye Oak [muziek], Connor Schumacher / Dansateliers, Ivo Dimchev en Wunderbaum [performance].

Contrastrijk
Van balkanfolk tot sludgemetal en van experimentele pianomuziek tot noisepunk, het programma van Motel Mozaïque is weer net zo contrastrijk als de stad waarin het festival plaatsvindt. Begin 2018 wordt een volgende worp namen verwacht, snel gevolgd door de eerste gidsentochten waarbij festivalbezoekers worden geleid langs de rafelranden van de Maasstad.

Slapen onder sterren
Het slaapproject van Motel Mozaïque wordt tijdens MOMO18 gekoppeld aan het project Drie Koningen. Hierin onderzoeken schrijver/theatermaker Marjolijn van Heemstra en toekomstbureau Monnik de oorzaken en gevolgen van lichtvervuiling en de mogelijkheden van een donkere stad.

Early birds 
De Early Bird-kaartverkoop voor Motel Mozaïque Festival 2018 is reeds gestart. Scherpgeprijsde passe-partouts, dagtickets en kaartjes voor het slaapproject of slapen in een hostel zijn allemaal verkrijgbaar.

Motel Mozaïque Festival – 18e editie
19, 20 & 21 april 2018 op diverse locaties in Rotterdam
Met o.a. SOHN, Alela Diane, Kele Okereke, METZ, Amenra, Binkbeats, Ivo Dimchev en Wunderbaum
Early Bird tickets vanaf € 19,- (inc. servicekosten)
Meer informatie op www.motelmozaique.nl/festival

Kele Okereke – Fatherland

Kele Okereke - FatherlandKele Okereke – Fatherland (BMG)

Kele Okereke is vooral bekend als frontman van Bloc Party en is daarnaast toe aan soloalbum nummer drie. Een meer ingetogen en vooral meer persoonlijk album, misschien ook de reden dat dit het eerste soloalbum is dat zijn achternaam draagt. Het persoonlijke gedeelte komt, net als de titel, door het feit dat hij afgelopen december vader is geworden.

Fatherland is een document voor dochter Savannah (die ook een nummer naar zich vernoemd krijgt) zodat zij weet hoe het leven van haar twee vaders eruit zag voor ze geboren werd. De teksten gaan veelal over prille en verloren liefdes, uitgaan, jong zijn en ouder worden. Okereke windt er geen doekjes om en is bij vlagen bijna pijnlijk persoonlijk, zoals alleen de titel van het nummer You Keep On Whispering His Name al duidelijk maakt.

De muziek lijkt in niets op zijn eerdere werk. Het album bevat in totaal 12 tijdloze liedjes die het best te omschrijven zijn als traditioneel songschrijven. De dance van zijn eerste twee albums hebben plaatsgemaakt voor akoestische gitaar, piano, blazers en strijkers. De dagen van het clubben liggen achter hem en hij luisterde voor het opnemen van dit album voornamelijk naar Elliott Smith’ Either/Or, Nick Drakes Pink Moon, Joni Mitchells Blue en Al Greens Still In Love With You. Stuk voor stuk referenties die je terug hoort op het album. De prachtige single Yemaya heeft veel Nick Drake in zich. Road To Ibadan lijkt vooral qua zanglijn geïnspireerd te zijn door Joni Mitchell. Het rond een soulvol orgeltje gebouwde Grounds For Resentment, een duet met Years & Years’ Olly Alexander, laat wat Al Green doorschemeren. En misschien wel het mooiste nummer van de plaat Versions Of Us, met Corrine Bailey Rae, komt het dichtst bij Elliott Smith. Beide zangers zijn een mooie aanvulling op Okerekes stem, die zijn persoonlijke teksten vele malen gevoeliger zingt dat hij ooit eerder deed, maar vooral de combinatie met Bailey Rae is een match made in heaven.

Sommige nummers zijn wellicht wat braafjes en het cabareteske Capers, dat sterk doet denken aan de vaudeville uitstapjes van Freddy Mercury in Queen, is misschien niet naar ieders smaak, maar Okereke steekt zijn nek uit door iets totaal anders te doen en dat pakt voor het overgrote deel goed uit. Hij verschuilt zich niet achter elektrische gitaren of drumcomputers, maar geeft zich tekstueel en muzikaal helemaal bloot en daar is een flinke dosis lef voor nodig. Chapeau! Tekst Muzine | Fabian Hofland