Tag: Mammal Hands

Mammal Hands – Captured Spirits

Mammal Hands – Captured Spirits (Gondwana Records/DRG Music)

Jordan Smart, Nick Smart, Jesse Barrett. Namen die niet gek veel mensen wat zeggen. Terwijl ze gedrieën de misschien wel beste jazzformatie van het moment vormen: Mammal Hands. Uit het Engelse Norwich.
Het trio debuteerde in 2014 met het meteen al sterke Animalia en er volgden drie albums, waarvan Captured Spirits zojuist bij uw platenboer is afgeleverd.

Die altijd lastige vierde? Veel bands weten er alles van. Net zoals de tweede geen sinecure bleek. Maar de vierde van Mammal Hands is de beste die de band deed verschijnen.

Mammal Hands opereert in het jazzgebied waar gelijkgestemden als GoGo Penguin en Portico Quartet zich ook begeven. Om eens twee klinkende namen te noemen. Het mag swingen. Het mag zelfs goed dansbaar zijn. Zoals Chaser bijvoorbeeld is. Wat een hit!

Mammal Hands heeft een voorliefde voor elektronische muziek en dan met name dance. Dat horen we ook op Captured Spirits terug. Nog wat sterker dan daarvoor. Piano, drums en tabla, diverse saxofoons, een basklarinet en allerhande elektronica knokken geregeld om de hoofdrol in de elf tracks, die zeker niet allemaal retedansbaar zijn, maar wel een sprankeling hebben om alle coronastress het hoofd te bieden. ‘Laat het lekker los’, om good old Extince eens te quoten.

Mammal Hands’ dynamische jazzgeluid klinkt vitaler en helderder dan ooit tevoren en met deze plaat gaan nog meer zieltjes worden gewonnen. De kracht zit ‘m in de songs vaak net zo in het repetitieve als in het stuwende gehalte, naast de freejazzelementen, die ook aanwezig zijn. Vervreemdend, soms wat subversief en altijd boeiend, betoverend en wonderschoon. In Norwich kan de vlag (weer) worden gehesen. Pieter Visscher

Mammal Hands – Shadow Work

mammal handsMammal Hands – Shadow Work (Gondwana Records/Suburban)

Mammal Hands was een van de hoogtepunten tijdens Haldern Pop 2017, het festival in Duitsland. Op het derde album van het trio uit het Engelse Brighton krijgen we andermaal hogeschooljazz voorgeschoteld, van een formatie die raakt aan GoGo Penguin en The Bad Plus. Saxofonist Jordan Smart, zijn broer, pianist Nick Smart en drummer/percussionist Jesse Barrett hebben gedrieën een even grote glansrol. De heren schuwen live het grote gebaar geenszins en willen nog weleens uit de band springen. Op plaat evenwel worden de songs redelijk klein gehouden. Ook als violisten Tom Moore en Pete Yelding meedoen. Tijdens albumopener en tevens uitbundigste nummer Black Sails en in het vooral door de saxofoon gedragen Living Frost. Jordan Smart excelleert.

Shadow Work telt een tiental jazzparels die een brug bouwen naar de massa die normaliter misschien wat kriegelig wordt van het genre. Mammal Hands, hoewel redelijk ingetogen op Shadow Work, heeft de kwaliteit jazzsongs naar een climax te tillen. Zonder dat je er meteen erg in hebt, stroomt de adrenaline door je lijf. Neem een exemplarische song als Three Good Things, als percussie, een welhaast sensuele saxofoon én piano op hemelse wijze in elkaar vervlochten zijn. Zó subtiel en adembenemend dat je gedwongen wordt aandachtig te luisteren en je naar een ander universum wordt gebracht door de Britten. Opwinding en melancholie in een vreugdedans.

Subtiel ook is de verwijzing op de albumhoes naar Joy Divisions Unknown Pleasures, omdat de plaat is opgenomen in Manchester, in de 80 Hertz Studios. Shadow Work en Shadow Play ontlopen elkaar bovendien niet veel. Vernuftig, maar ook groots en adembenemend is Shadow Work, dat een van de sterkste albums is die in 2017 zijn verschenen. Ook zij die niets van jazz moeten hebben, gaan voor de bijl. Pas maar op. Pieter Visscher

Liefhebbers luisteren naar Pinguin Pluche.