Maar liefst twee jaar hebben ze er aan gewerkt en deze week is het eindelijk zover, de release van Rapture, het vijfde album van Sven Hammond. “Wanneer je met vijf man muziek maakt ontstaat er op een bepaald moment een breed palet aan smaken waaruit gekozen moet worden”, aldus Sven Figee, bandleider en Hammond-organist van de band. Na een uitgebreide selectie kon ‘de waanzinnige rocktrip die is ingezet’, zoals Figee het een paar jaar geleden omschreef, worden hervat. Toch bleek lang niet alles onder het ‘het Sven Hammond-vlaggetje’ te passen. Hoog tijd om even bij te praten met de bevlogen muzikant.
Tekst Jeroen Bakker
Op het moment dat wij hem spreken is hij ontzettend druk met alle voorbereidingen die de officiële release van een nieuw album met zich meebrengen. Diverse, veelal belangrijke media tonen interesse in de veelzijdige band. Het gezelschap rondom de toetsenvirtuoos is geliefd bij rhythm & blues-, jazz-, soul- en sinds IV, de voorlaatste schijf, ook bij rockliefhebbers. In het weekend zullen instore-optredens plaatsvinden en staan er interviews voor radio en tv op het programma. Figee geniet er met volle teugen van en kan niet wachten om het nieuwe werk voor een live-publiek uit te voeren. “Twee jaar is er maar liefst uitgetrokken om dit allemaal in de studio te realiseren. We hebben gebruik gemaakt van de studio van onze bassist Glenn, in Amsterdam Zuid-Oost en onze eigen Marmelade-studio te Delft. We hebben ons daar voornamelijk bezig gehouden met jammen en schrijven. Er zijn dertig tot veertig dingen gemaakt waarvan er twintig echt zijn uitgewerkt en daar zijn er weer elf uitgekozen voor Rapture. Er zat opvallend veel ‘poppy’ materiaal tussen, soms zelfs iets te poppy voor Sven Hammond-begrippen. Wel heel gaaf hoor maar niet echt passend bij ons. We hebben besloten het toch maar even te parkeren om er eventueel later nog iets mee te gaan doen. Met het echte Sven Hammond-materiaal zijn we toen verder gegaan.”
Ongeveer drie jaar geleden viel de Soul van de groepsnaam af. De band bevond zich zoals gezegd op ‘een heerlijke rocktrip’ en ging verder onder de naam Sven Hammond. Het daarna verschenen album IV bleek een doorslaand succes en de zalen raakten steeds beter gevuld. “Die rocktrip wilde ik echt wel doorzetten. Ceasar, de opener van het nieuwe album bewijst dat ook. Er staan bovendien ook echt liedjes op waarin de vocalen van Ivan Peroti leidend zijn daarnaast is er ruimte gemaakt voor wat instrumentaal werk. Het grijpt toch een beetje terug op dat waar wij elf jaar geleden mee zijn begonnen. Ik wilde indertijd eenvoudigweg lekker kunnen freaken op mijn Hammond-orgel. Uiteindelijk liep alles volledig uit de hand en stond er binnen no-time een band met een zanger. Het voelde meteen al goed en dat doet het nog steeds. We waren het er over eens dat we voor Sven Hamond nummers moesten maken die de lading dekken en bij ons passen.”
Het is een enorme uitdaging gebleken om alles in de agenda op elkaar af te kunnen stemmen. “Drummer Joost Kroon bijvoorbeeld is nog altijd actief in New Cool Collective maar als Anouk of Candy Dulfer op tournee gaat dan wordt er eveneens contact met ons gezocht voor muzikale ondersteuning. De tijd van hobby-projectjes naast iets als dit soort dingen wordt al helemaal een lastig verhaal al ga ik nog wel in november met Tijl, een van de jongens van de Lama’s iets leuks doen in de Ziggodome.”
De focus zal de komende weken in zijn geheel gericht zijn op de promotie van het nieuwe album. Er staan optredens op de agenda in bekende Nederlandse clubs maar ook in Duitsland, waar de plaat ook wordt uitgebracht, zal weer worden gespeeld. Later in het volgende jaar zal Sven Hammond zelfs ook in Spanje op diverse podia te zien zijn. “We spelen niet in het Ahoy van Berlijn hoor”, klinkt het haast verontschuldigend, om er aan toe te voegen: “Kijk, we hebben nog niet zo’n uitgebreid netwerk zoals hier maar ik ben gewoon ontzettend trots op wat wij tot nu toe hebben bereikt. Toen we net begonnen droomde ik er al van hoe het zou zijn om in het buitenland te kunnen spelen en nu zijn we al met de band in Duitsland, België en Frankrijk geweest. Men vindt het daar enorm leuk wat wij doen. Vooral de show in Aken van vorige week was een prachtige ervaring. Het was een soort stadsfeest midden in het centrum. Voordat wij het optreden begonnen stonden er een paar honderd man verdekt opgesteld maar toen de presentator ons aankondigde stroomde het plein rap vol met een paar duizend toeschouwers. We hadden werkelijk geen idee waar ze zo snel vandaan kwamen.”
Evenals op de voorganger zijn ook nu de teksten afkomstig van zanger Ivan Peroti. De wereld-problematiek zoals die op IV nogal nadrukkelijk aan de orde kwam, heeft Peroti deze keer achterwege gelaten. “Er waren tijdens het schrijfproces toen veel gebeurtenissen in de wereld die indruk maakten en in de teksten werden verwerkt: de aanslagen van Isis, de onrustige situatie in de wereld maar ook dicht bij huis. Zo ontstond Shame op het moment dat wij in de studio zaten en er een schietpartij in Alphen aan den Rijn plaatsvond. Vaak hangt de inspiratie af van het moment. Ivan doet dat heel erg goed, hij schrijft vaak mooie poëtische teksten.”
Op In This Life, een van de nieuwe tracks van Rapture, komen we de namen Kris Berry en Markus Mann tegen. “Markus is een singer-songwriter uit Washington die in Frankrijk is gaan wonen, daar vervolgens met een bandje is gaan toeren en redelijk succesvol werd. Via zijn liefje belandde hij in Haarlem. Ik werd eens aan hem voorgesteld toen hij een producer zocht. Wij zijn toen met elkaar gaan samenwerken en hebben een album opgenomen. Toen wij met de band even zonder Ivan in de studio waren hebben we een track opgenomen waarin we een stuk uit Het 1e Klavierconcert van Bach hebben gebruikt. We lieten het aan Ivan horen maar die ‘voelde het niet echt’. Het leek een beetje op de oude Sven Hammond-stijl. Toen ik het aan Markus liet horen was hij wel meteen enthousiast. De micrcofoon stond nog aan en hij zong het in. We hadden ook iets opgenomen waarvoor we een zangeres zochten. We zijn een heel lijstje afgegaan van stemmen die we goed vonden en zijn uiteindelijk bij Kris Berry terecht gekomen. Wij hebben onze manager aan het werk gezet en die moest dat vervolgens maar gaan regelen. Het lijkt me erg leuk om het ook samen met hen eens te kunnen uitvoeren. Nee, ik sluit niet uit dat we samen met hen iets tijdens één van de komende optredens gaan doen. Ik zou in ieder geval maar vast kaarten voor de show in De Tolhuistuin bestellen.”
LIVEDATA 05/10 Rotown, Rotterdam 06/10 Patronaat, Haarlem 07/10 Hedon, Zwolle 11/10 Vera, Groningen 13/10 Doornroosje, Nijmegen 14/10 Effenaar, Eindhoven 19/10 De Helling, Utrecht 20/10 Paard, Den Haag 21/10 Metropool, Hengelo 26/10 Nieuwe Nor, Heerlen 27/10 Paradiso-Noord, Amsterdam
Blackbird is het alter ego van singer-songwriter Merel Koman. De van oorsprong Limburgse is al haar hele leven bezig met muziek. Ze groeide op met de platen van John Denver, the Eagles en Phil Collins, maar danste ook op Vivalda. Zelf kocht ze haar eerste cd’s van Alanis Morissette, Micheal Jackson en Eva Cassidy. Merel studeerde jazz en pop in Utrecht, en reisde daarna door naar Amsterdam om zich daar onder te dompelen in de muziekscene. De zangeres heeft een krachtige, zuivere stem en een aanstekelijke presence op het podiumm. Dat is ook de plek waar ze het allerliefste staat.
Een unieke reeks concerten met bands van eigen bodem en internationale grootheden in een drietal Haarlemse kerken. Patronaat en Gitaarlem slaan dit jaar weer de handen ineen voor Take me to Church.
Scherpe R&B-grooves versierd met warme donkere gospelachtige zang door J. Bernardt, het eigen project van Jinte Deprez, een van de twee frontmannen van Balthazar. Balthazar is één van de meest talentvolle en succesvolle Belgische band van de afgelopen jaren.
Sven Hammond – Rapture (Caroline)