Zestig jaar Hoeke-muziek krijgt dit jaar een waardige herdenking. Bluesrockgitarist Ruben Hoeke en zijn drummende broer Eric komen met een familiealbum met in de hoofdrol hun vader. Blues- en jazzpianist Rob Hoeke overleed in 1999. Hij zat sinds 1957 in de muziekwereld. Ruben Hoeke debuteerde in 1992. Hij viert zijn kwarteeuw met een uitgebreide tournee van zijn Ruben Hoeke Band.
Tekst Popmagazine Heaven | Marcel Haerkens
Maar eerst dat familiealbum, met teruggevonden songs in plaats van foto’s. Als aankomend gitarist speelde tiener Ruben Hoeke live met de band van zijn vader. “Tussen 1992 en 1999, het jaar dat hij overleed, nam mijn vader thuis altijd op met een floppy diskrecorder. Liedjes, melodietjes, losse flarden van ideeën. Die floppy’s lagen tot voor kort bij mijn moeder Lucie thuis op de piano. Mijn vader zei wel eens dat het misschien leuk zou zijn als Eric en ik er iets mee zouden doen. Maar toen hij overleed, heeft het zo’n slordige tien jaar geduurd voor ik überhaupt naar zijn muziek kon luisteren zonder geëmotioneerd te raken. Dat was soms best vervelend. Speel je met je band ergens in een feesttent, vindt zo’n diskjockey het leuk in de pauze een plaatje van je vader te draaien. Allemaal goed bedoeld hoor, maar ik vond dat vreselijk.”
Het moment kwam dat de broers de floppy’s met hun vaders erfenis beluisterden, zo’n 130 tracks. “Ik heb met veel boogiewoogie- en bluespianisten gespeeld, en ik ben bevooroordeeld, maar dit is qua techniek en swing van zo’n uitzonderlijke klasse, met niets te vergelijken.”
Ze besloten hun vaders ideetjes en probeersels uit te werken. “Eric is er overheen gaan drummen, ik speelde bas en heb nog wat gitaarpartijen toegevoegd. Het is echt een familieding geworden. Op de openingstrack Cruising With My Kids hoor je alle kinderen en kleinkinderen meeklappen. Het klinkt echt alsof we met z’n allen in de studio samen staan te spelen – met onze vader. Wonderlijk.” De familieplaat Hoeke Legacy komt uit in december, op cd en elpee. “De officiële nieuwe plaat van Rob Hoeke waarop hij nog een keer laat horen waarom hij toch echt de beste was. Ik ben er trots op.”
Facelift
Ruben Hoek gaf zijn eerste concert op 10 december 1992. Hij was zestien. Een kwart eeuw later geeft hij met zijn band ruim dertig jubileumconcerten. Hij maakt ook nog deel uit van de band waarmee Jan Akkerman ter ere van zijn 70e verjaardag het land doorkruist. Genoeg te doen.
Die Ruben Hoeke Band is stevig gefacelift. Tien jaar lang was zanger Frank van Pardo Ruben Hoeke’s artistieke sparringpartner. Drie jaar geleden leidde creatieve impasse tot een breuk. Geen sprake van animositeit, verzekert Hoeke, maar: “De koek was op, tot de laatste kruimel.” Zijn troupe telt nu broer Eric, drums, Mike Kamp, bas, en zanger/tekstschrijver Lucas Pruim. Diens komst is van invloed geweest op de muzikale koerswijziging. “Frank zat voornamelijk in de blueshoek en daarom zijn we lang geafficheerd als pure bluesgroep. Maar in mijn platencollectie staat veel meer dan blues en ik houd van stijlen mixen. Lucas is een enorm goede zanger, kan alle genres aan en komt steeds met nieuwe ideeën. Zelfs als ik aanvoel dat een liedje van mezelf niks wordt, kan hij het zo’n draai geven dat het aan alle kanten klopt. Bovendien schrijft hij heel spitsvondige teksten. Het werkt als een speer.”
Sonic Revolver klinkt inderdaad anders en gevarieerder dan de drie voorgaande albums. Hammondspeler Niels Schutten en saxofonist Wiek Vermeulen vervullen een bescheiden rol binnen de verzameling songs met naast de vertrouwde bluesy seventiesrock en Hoeke’s indrukwekkende soli ruimte voor voorzichtige progrockinvloeden en experimentele invalshoeken, soul, jazzy loopjes, stevige boogie en vooral veel gretig spelplezier.
Dat was precies wat Hoeke zocht. “In teamverband werken en me laten verrassen door de andere bandleden. Dat ik met de muziek die ik in mijn hoofd heb alle kanten uitkan zonder alleen de kar te moeten trekken. En we hebben onderweg naar optredens weer veel plezier. Dat is ook wel eens anders geweest. Ik ben bandleider en bandlijder, net als mijn vader.”
LIVEDATA 22/10 Podium Gigant, Apeldoorn 27/10 Podium Victorie, Alkmaar 28/10 The Bounty, Breskens 05/11 Muziekcentrum De Bosuil, Weert 17/11 Poppodium de Peppel, Zeist 25/11 Podium de Vorstin, Hilversum 01/12 Groene Engel, Oss 03/12 Neushoorn, Leeuwarden 08/12 ’t Beest, Goes 09/12 Café De Gevangenpoort, Edam 10/12 Zaantheater, Zaandam 16/12 Het Podium, Hoogeveen 17/12 Muziekgieterij, Maastricht
—
In Heaven #6 van 2017 interviews met onder meer Ane Brun, The Cactus Blossoms, Henk Hofstede, JW Roy, Jonny Lang, Ibeyi, Ruben Hoeke en Amadou & Mariam.
In de rubriek ‘Onder de loep’ aandacht voor The Velvet Underground & Nico. Vaderlandse muzikanten onder wie Carol van Dyk (Bettie Serveert) en Henk Koorn (Hallo Venray) vieren de 50e verjaardag van ‘de plaat met de banaan’ met een heuse tribute-tour.
In de recensierubriek met meer dan 100 recensies, nieuwe albums van o.a. Algiers, The War On Drugs, Lunatic Soul, Jen Cloher, Motorpsycho, Living Colour, Tricky, Hiss Golden Messenger, Son Little en véél meer.
Dit nummer niet missen? Neem een abonnement en profiteer van de aanbieding: 1 jaar Heaven van € 33,40,- voor slechts € 22,50,-! Een abonnement neem je hier: www.popmagazineheaven.nl/actie-abonnement.
“Live spelen is iets waar ik voor leef sinds ik mijn eerste optreden deed op 10 december 1992. Na negen studio-albums in diverse stijlen muziek en letterlijk duizenden optredens, had ik nog steeds geen officieel live-album opgenomen.