Sarathy Korwar – Kalak (Leaf)
Wie geregeld in sauna’s komt en daar weleens een opgietinkje meepikt, weet dat zo’n saunameester cq opstoker graag een wat zweverig stukje muziek laat horen. Waardoor je je nog wat ‘zenner’ gaat voelen. Hoe vager hoe beter, omdat je ook voorkomt dat een enkeling mee gaat neuriën, of nog erger, fluiten of zelfs zingen. Want gooi een best of van Dire Straits in de speler en je hebt de poppen aan het dansen.
De verstoring van die meditatieve orde wordt voorkomen door bijvoorbeeld het nieuwe album van Sarathy Korwar te laten horen. Weinig meezingers. Het heet Kalak en dat is een prettig palindroom. Een i-grec in het midden en je zit op het water, maar daar ga ik u niet mee vermoeien. Hoewel water een voornaam ingrediënt is tijdens een beetje opgieting. Sterker: zonder water kun je beter een houtgestookte sauna zonder wapperaar binnenhuppelen. Zelfde effect.
Desalniettemin doen we met de term ‘saunamuziek’ – met alle respect – het geluid van Sarathy Korwar te weinig eer aan. Omdat de in de Verenigde Staten geboren, in India opgegroeide Korwar, muzikaal veel te veel te bieden heeft. En dan is het tekstueel ook nog eens een manifest. Hoewel de meeste nummers instrumentaal zijn, spreken de titels boekdelen. Dat begint al met het gesproken, slechts een minuut durende intro A Recipe To Cure Historical Amnesia. Mooi bovendien: Back In The Day Things Were Not Always Simpler en wat te denken van The Past Is Not Only Behind Us, But Ahead Of Us. Schitterende, ritmische liedjes, waarin we Indiase en andere Aziatische elementen ontdekken.
Korwar maakt onder meer gebruik van fluit, saxofoon, synthesizer en percussie. Bijvoorbeeld in het behoorlijk swingende, vrijwel tekstloze Remember Begum Rokeya; een muzikale ode aan de prominente Bengaalse feministische denker, schrijver, opvoeder, professor, leraar, schrijver en voorvechtster van empowerment van vrouwen alsook politiek activist voor moslimmeisjes uit Bangladesh. Rokeya (1880 – 1932) wordt beschouwd als een pionier op het gebied van vrouwenemancipatie in Zuid-Azië. Als de feministische wegbereider van Bangladesh. Ze pleitte voor het volstrékt logische idee dat mannen en vrouwen gelijk worden behandeld als rationele wezens. Waarbij ze opmerkte dat het gebrek aan onderwijs voor vrouwen debet was aan hun inferieure economische positie. Dat soort imbeciele toestanden vindt nog altijd plaats. Niet enkel in landen met abjecte regimes als Iran en Afghanistan, hetgeen de urgentie van dit Kalak nog wat verruimt.
Het album is een prikkelende muzikale ontdekkingstocht door Azië, die geen vliegschaamte oplevert voor hen die daar last van hebben. En met het ronduit geestverruimende, opzwepende Utopia Is A Colonial Project kan zelfs feestdeejay Kees van Hondt uit de voeten. Yo Kees, lees je mee? Pieter Visscher