Geboren uit de liefde voor fingerpickin’ gitaren, voodoo, roots, funk, gospel en swampy Southern’ blues komt My Baby het clubcirquit ondersteboven zetten met hun Prehistoric Rhythm Tour!
Ergens in een bovenkamer tussen kalebassen, lapsteels en dobro’s, omringd door tandeloze wijsgeren en eeuwen aan muzikale tradities vindt de band haar bijzondere geluid. Na de albums Loves Voodoo! (2013) en Shamanaid (2015) is afgelopen jaar de derde langsspeler Prehistoric Rhythm uitgekomen. Het trio uit Nederland en Nieuw-Zeeland dendert ondertussen over de hele wereld met hun bezwerende muziek die de bezoeker meeneemt in een meeslepende psychedelische muzikale trip.
De naam Weval kan je niet ontgaan zijn: sinds hun debuutalbum in 2013 heeft dit jonge producersduo hard aan de weg getimmerd en is inmiddels een van de beste acts die ons land op dit moment te bieden heeft.
Het getalenteerde duo weet op perfecte wijze dromerige tunes samen te voegen met sterke beats. Net wanneer diepe en intens hypnotiserende synthesizers je in de greep hebben, komt de explosie daar waar je hem niet verwacht. Zo leunt het geheel lekker tegen extatische techno en is Weval zo’n act die je vooral live moet meemaken. Tijd om die zalige tracks Detain, Gimme Some en Easier live te horen.
De alternatieve rockformatie brengt begin 2018 het nieuwe album Ghost Alive uit, de opvolger van het zeer succesvolle Ocean By Ocean uit 2016. In een tijd waar hypes net zo snel komen als gaan, is het The Boxer Rebellion gelukt stapsgewijs te bouwen op hun succesverhaal. In 2011 stond de band rondom Nathan Nicholson nog in een uitverkocht Rotown; zeven jaar later is de Maassilo aan de beurt. Met een hit als Diamonds kun je concluderen dat de groep toentertijd een ruwe diamant was, eentje die nu in alle glorie glittert in het voetlicht.
The Boxer Rebellion heeft al die jaren zijn onmiskenbare geluid als fundament: alternatieve rocknummers die qua dynamiek net zo ontzagwekkend zijn als de gemiddelde stadionact, maar desondanks terugvallen op de intimiteit van dat ene charmante bandje uit de plaatselijke kroeg. Een band met bescheidenheid en karakter, die na laatste album Ocean By Ocean (2016) nu alweer staat te popelen om met nieuw werk te komen.
Begin 2018 brengt The Boxer Rebellion het nieuwe album Ghost Alive uit. Hiervan is de eerste single Love Yourself onlangs al vooruitgestuurd. Een concrete releasedatum van de plaat heeft de band nog niet bekend gemaakt.
LIVEDATA 02/03 TivoliVredenburg, Utrecht 03/03Maassilo, Rotterdam05/03 De Oosterpoort, Groningen
De onverwoestbare Jamaicaanse reggae-artiest Eek-A-Mouse vertegenwoordigt het rauwe en authentieke geluid in de reggae. Een optreden van Eek-A-Mouse is een belevenis. Niet alleen vanwege zijn ijzersterke repertoire, met klassiekers als Ganja Smuggling, Wa-Do-Dem en Rude Boy Jamaican, maar ook vanwege zijn vocale acrobatiek.
Zijn stijl wordt omschreven als singjaying, een combinatie van zingen, rappen en deejayen en wordt gekenmerkt door vocale klanken als ‘biddy biddy beng beng’. Live zingt, praat, rapt en schreeuwt hij zich de longen uit het lijf. Hierbij wordt ‘The Mouse’ begeleid door zijn vijfkoppige band die de hypnotiserende melodieën weet te vermengen met een strakke basis. Hij ontving van een Amerikaanse krant eerder al de eretitel ‘de Al Jarreau van de reggae’.
Kortom: Eek-A-Mouse is back in the house & on tour – MEEE-OWWW!
Singer-songwriter John Bramwell is voornamelijk bekend als oprichter en zanger van de succesvolle band I Am Kloot. Dit keer komt Bramwell naar Utrecht, Leiden en Nijmegen.
Met de band bracht hij zes studioalbums, een soundtrack en twee livealbums uit en toerde hij over de hele wereld, waarbij hij onder andere drie keer Lowlands aandeed. Deze avond zullen ook oude I Am Kloot hits de revue passeren.
Prachtige liedjes dus over spijt en verdriet, doordrenkt met een gezonde portie Britse humor en zwartgalligheid. Zijn nieuwe album zal februari 2018 verschijnen en heet Leave Alone The Empty Spaces.
De Engelse indiepopband The Wombatskatapulteerde zichzelf tien jaar geleden naar de toppen van alle hitlijsten met hun debuutalbum A Guide To Love, Loss & Desperation en de daarvan afkomstige hits Let’s Dance To Joy Division, Backfire At The Disco en Kill The Director.
Lekker springerige rock vol meezingrefreinen en tragikomische teksten, dat bleef sindsdien het handelsmerk van het trio uit Liverpool, ook op de opvolgers This Modern Glitch (2011) en Glitterbug (2015).
9 februari verschijnt hun nieuwe album Beautiful People Will Ruin Your Life – frontman Matt belooft een plaat met swagger!
“Featuring Rock and Roll Hall of Famer Steven Van Zandt of the E Street Band, The Sopranos, Lilyhammer, and Little Steven’s Underground Garage!”
Steven Van Zandt, a.k.a. Little Steven, is muzikant, performer, songwriter, componist, producer, acteur, DJ, activist, docent én lid van de Rock and Roll Hall of Fame. Gaat er nog geen belletje rinkelen? Haal dan hieronder even je herinneringen op:
Carrière
Little Steven maakte carrière in de jaren 70 toen hij met The Asbury Jukes de ‘Jersey Shore sound’ ontwikkelde. Al snel sprong hij over op een ander schip en werd hij een van de eerste leden van Bruce Springsteens E Street Band. Hij toerde jaren met Springsteen maar vormde in de jaren 80 ook zijn eigen band: Little Steven and the Disciples of Soul. Omdat enkel muziek maken hem echter niet zinde, dook Steven ook in tal van andere projecten. Zo produceerde hij o.a. deels Springsteens The River en Born In The U.S.A., startte hij het goede doel Artists United Against Apartheid, speelde hij de rol van Silvio Dante in The Sopranos, schreef, produceerde en speelde hij in de Netflix-show Lilyhammer, en startte hij verschillende radioshows.
Nieuw werk
Het laatste album dat Steven met Little Steven and the Disciples of Soul uitbracht ligt bij menig fan minimaal al 15 jaar op de plank. Daarom is het dan ook tijd voor nieuw werk. Met het stampvolle rhythm and bluesalbum Soulfire (2017) bewijst Little Steven dat hij weer helemaal terug is en staat hij dan ook binnenkort weer in Nederland.
Zaterdag 25 november is de zesde editie van showcase-avond DICE, waarbij veelbelovende, internationale popartiesten voor het eerst in Utrecht spelen. Deze editie staan Colouring, FLAWES, IDER, Noga Erez, RedFaces en Ten Tonnes op het programma!
De Britse heren in Colouring weten met slechts twee ep’s op zak al een breed spectrum van genres aan te tikken. Zo wordt zwoele elektropop moeiteloos afgewisseld met een zinderende pianoballad, waarbij de melancholische stem van frontman Jack Kenworthy alles aan elkaar lijmt. Afgelopen jaar verscheen de ep Heathen, wat de band direct een spot als support van The 1975 opleverde.
Het komt niet vaak voor dat de debuutsingle van een band het meteen tot de Spotify UK Viral Chart brengt, toch was dat het geval voor Don’t Wait For Me van de Britse band FLAWES. Inmiddels zijn we alweer twee ep’s vol donkere alt-elektronica en grootse, soulvolle pop verder, en staat er dit voor najaar nog een ep op de planning. De laatste single heeft de voor deze avond passende titel Blank Dice, waarover frontman Josh Carruthers zegt: “The song is based on the concept of luck. A dice is the worldwide symbol for luck. When you strip a dice of all it’s numbers and roll it, nothing will happen because you make your own chances in life.” Kan niet missen!
Slechts vijf maanden nadat IDER muziek ging maken, werd het uit Londen afkomstige duo al getipt door gerenommeerde muziekmedia als The 405 en The Line of Best Fit als ‘Ones to Watch’ voor 2017. Dit voorjaar verscheen de ep Gut Me Like An Animal, waarop een mooie dosis upbeat pop met intieme harmonieën en delicate synths te horen is, die niet voor niks soms doet denken aan London Grammar. Sindsdien zijn er ook alweer twee splinternieuwe singles: Learn to Let Go en Body Love.
Noga Erez
De Israëlische multi-instrumentalist Noga Erez groeide op buiten Tel Aviv, wat onvermijdelijk terug te horen is in haar maatschappelijk betrokken teksten. Haar muziek wordt gekenmerkt door een distinctieve zangstijl, donkere synths en vindingrijke beats die best eens gewaardeerd zouden kunnen worden door fans van MIA en FKA twigs. Dit jaar verscheen Noga Erez’ debuutalbum Off The Radar!
De jonge Britse indierockband RedFaces komt uit Sheffield, maar dat is niet het enige dat ze met Arctic Monkeys gemeen hebben: hun eerste nummers werden opgenomen met Alan Smyth, die ook met Arctic Monkeys werkte in het begin van hun muzikale carrière. Sinds 2016 is de band getekend bij een major label en zijn er drie singles verschenen met een nostalgische mix van gitaarriffs en catchy melodieën.
De Britse singer-songwriter Ethan Barnett aka Ten Tonnes sierde met zijn catchy pop/indienummers vorig jaar al de line-up van het Britse Reading & Leeds Festival – niet verkeerd, met twee ep’s op zijn naam. Zijn nummers worden gekenmerkt door wrange humor, poëtische beeldspraak en een rauw randje – wat soms doet denken aan vroeg werk van The Kooks. Een debuutalbum staat gepland voor 2018 en nieuwe single Cracks Between legt de lat alvast hoog!
Op eerdere edities van DiCE stonden o.a. Childhood, Dermot Kennedy, Miya Folick, EKKAH, Isaac Gracie, Yumi Zouma en Spring King op het programma. Ook was DiCE een van de hosts tijdens Le Mini Who? 2016 waarbij o.a. Sleepers’ Reign en MICH in café Stathe speelden. DiCE wordt georganiseerd in samenwerking met EKKO en Friendly Fire.
De Britse synthpopformatie The Human League komt in het kader van hun Red Live 2018-tournee in november 2018 voor drie shows naar Nederland.
1 november staat de band in Effenaar (Eindhoven), 2 november in TivoliVredenburg (Utrecht) en 4 november in De Oosterpoort (Groningen). In de jaren tachtig behaalde de band grote successen met singles als Don’t You Want Me, Human en Mirror Man. De kaartverkoop voor de shows start 22 november om 09:00 uur via de websites van de zalen.
De Britse popgroep wordt in 1977 opgericht als een ‘avantgarde synthpopgroep’ bestaande uit mannen en ontwikkelt al snel een eigen, zeer gestileerde en hitgevoelige stijl. In 1980 verlaat een aantal leden de band en leadzanger Philip Oakey gaat door met twee zangeressen: Joanne Catherall en Susan Anne Gayle. De band treedt tot op de dag van vandaag op in deze samenstelling waarmee grote successen werden behaald, zoals Don’t You Want Me uit 1981. The Human League heeft miljoenen platen verkocht, twee generaties artiesten geïnspireerd, een aantal geweldige klassiekers geschreven, de topposities in de hitlijsten behaald in Europa en de VS en is altijd onafhankelijk gebleven.
In november 2016 stond de band in Paradiso, Amsterdam en dat leverde louter positieve recensies op. Lust for Life schreef er het volgende over: “Als je als synthpopband zo’n origineel en hitbestendig geluid produceert als The Human League, is er geen heel uitbundige show nodig om het publiek een uitstekende anderhalf uur te bezorgen. Toch haalt het trio werkelijk alles uit de kast in Paradiso: swingende songs worden puik uitgevoerd, het geluid is prima en aan de aankleding kan menig popster een puntje zuigen”, “op muzikaal vlak is The Human League nog altijd steengoed” en “The Human League vermaakt juist door bij zijn roots te blijven, wat het tot een heel fijne, tijdloze act maakt.”
Alles al meegemaakt in de Dire Straits. Want in die band is John Illsley van het begin tot het einde in 1995 de bassist. En hoewel die band vooral bekendstaat om het typische gitaargeluid waar zijn vriend Mark Knopfler voor verantwoordelijk is, moet je de invloed van stille kracht Illsley zeker niet uitvlakken.
Al sinds 1984 is Illsley echter ook solo actief en op zijn eigen albums toont hij zich ook een verdienstelijk gitarist. Zijn laatste album is uitgebracht in 2016 en heet Long Shadows. Het geluid van Dire Straits is nooit ver weg maar dat is ook niet raar als je verantwoordelijk bent voor het geluid van die groep. John levert weer een puik album af vol folk, blues en rock.
Speelt hij ook nog oud werk?
Tuurlijk staan er nummers van Dire Straits op het repertoire, niet in de laatste plaats vanwege het feit dat de klankleur van John niet eens zo veel verschilt van die van Knopfler. Een paar jaar terug zagen we in Metropool een concert met een uitgebalanceerde setlist. De bezoekers waren unaniem onder de indruk van John en zijn band en deze show is dan ook geknipt voor fans van Dire Straits maar ook liefhebbers van roots komen ruimschoots aan hun trekken bij deze geweldige band!
