Posthumous Forgiveness, de nieuwe single van Tame Impala gaat over de relatie die Kevin Parker had met zijn overleden vader, of eigenlijk niet had.
Na de scheiding van zijn ouders heeft Parker geen contact meer gehad met zijn vader. In het zeer persoonlijke nummer richt hij het woord aan zijn pa en gooit hij er uit wat hij altijd had willen zeggen.
Het zes minuten durende epos valt uiteen in twee delen. In part 1 komen de verwijten, ‘And while you still had time, you stil had a chance, but you decided to take all your sorrys to your grave’. De sfeer is introvert en introspectief, de instrumentatie elektronisch. Mensen die niet van auto-tune houden zullen moeite hebben met Parker’s zang. Maar zoals Kanye West ooit liet horen op zijn 808 Heartbreak album verdiept juist gebruik van het apparaat de melancholieke klank van een stem.
Part 2 is lichter van toon en staat in het teken van forgiveness. Parker noemt de dingen die hij zijn vader had willen vertellen, de dingen waar hij vast trots op zou zijn geweest, ‘Wanna Yell You ’bout the time in Abbey Road or the time I had Mick Jagger on the phone’. ‘Wanna play you all my songs and hear your voice sing along’. Het heeft niet zo moge zijn. Hoe diep het verdriet zit begrijp je pas als je weet dat Jerry Parker al tien jaar geleden is overleden. Het nieuwe album van Tame Impala, wederom door Kevin Parker zelf geschreven, gespeeld en geproduceerd heet The Slow Rush en verschijnt op 14 februari.