The Smile – A Light for Attracting Attention (XL Recordings)
Oké, Thom Yorke is een koning, maar laten we in hemelsnaam ook Nigel Godrich eens in het zonnetje zetten. Hij produceert sinds OK Computer (1997) alle albums van Radiohead en ook zo’n beetje alles wat Yorke (53) naast Radiohead op plaat zet de afgelopen jaren. En dat is nogal wat. Godrich mag niet worden onderschat. Zijn productietechnieken worden aan alle kanten gelauwerd door artiesten die met hem werken, waaronder ook Arcade Fire, Beck, Paul McCartney en Roger Waters.
Godrich mocht van Yorke ook op A Light for Attracting Attention (sinds kort op cd en vinyl verkrijgbaar) achter de knoppen zitten. Het debuutalbum van The Smile. Het zóveelste project van Yorke naast Radiohead. En ja, ook het zoveelste meesterwerk van Yorke, die op A Light for Attracting Attention opnieuw laat horen een van de intelligentste musici uit de muziekgeschiedenis te zijn (and counting). Hoewel dit album welzeker een samenwerking is met Radioheads Jonny Greenwood (gitaar, bas, piano en synthesizers) en de drummer van jazzformatie Sons of Kemet, Tom Skinner.
Yorke zelf stoeit ook met allerhande elektronica, speelt gitaar en de band wordt verder aangevuld met allerlei gastmusici op saxofoon, viool, cello, trompet en tuba. Waardoor de muziek in afsluiter Skrting On The Surface zelfs iets orkestraals krijgt. Dat geldt ook voor Waving A White Flag, waarin modulaire synthesizers toch weer de hoofdrol grijpen en er zelfs wordt geknipoogd naar Kraftwerk. Terwijl er ook hard gerockt wordt. Zeker. Het knallende You Will Never Work In Television Again betekent gitaargeweld van zowel Yorke als Greenwood en beukende drums van Skinner. Minstens zo opwindend is We Don’t Know What Tomorrow Brings. Met Greenwood op bas en Yorke op gitaar en synthesizers. Skinner wordt wat naar de achtergrond verdrongen. ‘I’m drowning in irrelevance and we don’t know what tomorrow brings”, zingt Yorke.
Ondanks dat we te maken hebben met een uitgekleed Radiohead, waarin Philip James Selway grofweg is vervangen door Skinner, kunnen we nochtans constateren dat A Light for Attracting Attention ‘gewoon’ een Radiohead-album is. Want wanneer er op de albumhoes Radiohead had gestaan in plaats van The Smile en er zou worden gejokt dat Ed O’Brien en Colin Greenwood hebben meegedaan, zou daar geen enkele fucking haan naar hebben gekraaid. Maar wát een gewéldig Radiohead-album is dit! Pieter Visscher