Je moet er van houden, maar dat geldt voor bijna alle bands die een eigen geluid produceren. Maar Tiña zou wel eens een van de belangrijkste nieuwkomers van dit jaar kunnen blijken.
We hebben eerder een nummer van ze gedraaid (Dip), maar dat werd een beetje weggehoond. Veel luisteraars bleken niet bestand tegen de falsetstem van Joshua Loftin. In Golden Rope zing hij in zijn ‘normale’ stem. Hopelijk wekt die geen irritatie op zodat de kracht van zijn songs en de power van zijn band op waarde kan worden geschat.
Loftin zit in de naweeën van een zenuwinzinking. Naast gesprekken is het schrijven van songs is deel van zijn therapie. Om die reden heeft hij het debuutalbum van zijn band ‘Positive Mental Health Music’ genoemd. Zo’n titel doet een zwaarmoedig album vermoeden, maar dat is maar schijn. Loftin verwerkt thema’s als eenzaamheid, faalangst en depressie in sprankelende, speelse songs, die met zorg, liefde en hoorbaar plezier zijn gemaakt. De therapie lijkt dus te werken.
Tiña maakt rudimentaire rock, gitaarmuziek zonder veel franje. Snuifje Smiths, mespuntje Velvet Underground. De zang staat centraal, want de teksten zijn belangrijk. Golden Rope is representatief voor het debuutalbum van de band uit Zuid Londen inclusief het chaotische slot dat suggereert dat het soms nog wel kan spoken in Loftin’s hoofd.