Weaves, een nieuwe band uit Toronto is de raarste rockband die we in tijden hebben gehoord, misschien wel ooit. Als je hun debuutalbum luistert, zal je regelmatig de neiging krijgen om te checken of je computer/cd player/iPod/telefoon hapert. Stotterende tempo’s, maffe composities, een zangeres die zo haar eigen opvatting heeft over timing en een producer die mogelijk dronken was, en dan ben je nog maar halverwege kant één. Weaves is artistiek en toegankelijk tegelijk, gek maar vrij geweldig. Het uitgangspunt was waarschijnlijk blues, maar tegen de tijd dat het album klaar was, bleken alle roots met zorg verwijderd. De band oogt ook zoals ze klinkt. Apart. Frontvrouwe Jasmyn Burke is groot en rood terwijl haar begeleiders eruit zien als nerds in Hawaii-shirts. Proberen in woorden uit te drukken hoe Weaves klinkt is onbegonnen werk, wat ons natuurlijk niet weerhoudt om een poging te wagen. Weaves klinkt als een kruising tussen Alabama Shakes en Flaming Lips, maar dan anders. Wat er in het verschiet ligt voor Weaves is de vraag, cultstatus of megasucces? Een ding is zeker Weaves zal niet onopgemerkt blijven.
