Bij de debuutsingle van Y vroegen we ons af waar we eigenlijk naar luisterden. Why is een rommelig instrumentaaltje met sax en gitaarsolo’s in een stijl die doet denken aan tribale punkbands als Pig Bag en Rip Rig & Panic. Meer interessant dan echt goed.
Opvolger Hate is wel raak. Ook Hate is loskorrelig, maar wel een liedje met een kop en een staart. Na een paar keer draaien blijkt ook dat Y ook niet zomaar wat aanrommelt, maar dat er bewust is gekozen voor een lekker los sfeertje. De bandleden zijn ook geen amateurs, maar veteranen die hun sporen hebben verdiend in bands als Fat White Family. Sax en gitaar zijn ook hier soundbepalend, maar dit keer wordt er gewoon gezongen door een van de mannen in de band. Het vrouwelijke bandlid valt hem af en toe bij en in de rede.
Met het opplakken van een label wachten we nog even tot de EP uit is. Dat gaat begin april gebeuren. Maar nu al is duidelijk dat Y een bijzondere band is.
Niet toevallig is Y nu al geboekt voor het Left Of The Dial festival dat eind dit jaar weer plaats vindt in Rotterdam.