Courtney Barnett – Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit (House Anxiety / V2 Benelux)
Soms zeggen hoesjes meer dan een recensie van duizend woorden. In dit geval is dat maar half waar. Het simpele, zelfgemaakte tekeningetje laat mooi de ‘do it yourself’-aard zien, en de titel die er bij is gekrabbeld is een aardig voorproefje van de gevatte teksten, maar Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit is veel meer dan een rommelig plaatje met wat grappige teksten.
De Australische singer-songwriter Courtney Barnett maakte de laatste jaren al naam met sterke singles als Avant Gardener en History Eraser. Nu is eindelijk de tijd rijp voor haar debuutalbum, een cd waarop zowel invloeden van Pavement als The Kinks te horen zijn, met ook wat ruimte voor folk en blues. Zo doet het gitaarrifje van Pedestrian At Best denken aan All Day and All of the Night. Het is een nummer waarin ze haar onzekerheden op sterke wijze wegschreeuwt (‘Put me on a pedestal and I will only disappoint you!’). Haar teksten zitten vol met spitsvondigheden en hebben originele onderwerpen. Zo brengt ze op Depreston rake observaties over het deprimerende van haar huizenjacht. Maar haar grappige teksten hebben ook een serieuze ondertoon. Behalve haar persoonlijke beslommeringen stelt ze op een gevatte manier zaken als milieuvervuiling (Kim’s Caravan) en de negatieve aspecten van de voedselindustrie (Dead Fox) aan de kaak.
Naast tekstueel is Barnett ook muzikaal gezien op dreef. Ze laat allerlei aspecten van haarzelf zien, van pakkende rockers tot kleine liedjes en ook een lang, meeslepend stuk als Kim’s Caravan. De combinatie van de sterke teksten, muzikale variatie en een zangeres die zichzelf graag wil bewijzen maakt Sometimes I Sit and Think, and Sometimes I Just Sit tot een album dat verrast, vermaakt en niet snel gaat vervelen. Arnout de Vries
Modest Mouse – Strangers To Ourselves (Epic / Sony Music)
De indierockers uit Issaquah, Washington, draaien al sinds 1994 in muziekland mee en kunnen we ondertussen wel oudgediende noemen en onder leiding van Isaac Brock zijn ze al weer toe aan hun zesde album.
We hebben even moeten wachten op nieuwe werk, want het laatste album We Were Dead Before The Ship Even Sank stamt al weer uit 2007. Het nieuwe album Strangers To Ourselves, is voorafgegaan door de poppy klinkende ex-IJsbreker Lampshades On Fire, het ingetogen maar wonderschone Coyotes en de catchy sound van The Ground Walks, With Time In A Box. Verder zijn The Best Room en Offcouse We Know al naar buiten geslingerd. Stuk voor stuk geven deze songs een representatief beeld van de gehele cd, maar weet Isaac met zijn mannen nergens echt met een vette klapper of een uitschieter te komen. Wat overigens niet weg neemt dat het heerlijk album is, maar na acht jaar wachten smacht je naar meer. En naar het schijnt ligt een nieuw album dan ook al weer klaar op de planken. Dat tweede album in het tweede leven van Modest Mouse zal waarschijnlijk Whatever heten, verschijnt in 2016 en bevat een gastbijdrage van Nirvana’s Krist Novoselic.
Moet ik niet vergeten het fantastische Sugar Boats of de kampvuur meebruller God Is An Astronaut And You’re An A**hole te vermelden en wil ik Be Brave groots over een festivalweide horen schallen. Eerst staat Modest Mouse nog op vrijdag 3 juli in TivoliVredenburg. Wilbert Stuifbergen