Iron Maiden – The Book Of Souls (Parlophone)
De opnamen voor het zestiende album van Iron Maiden waren nog maar net afgerond toen bij zanger Bruce Dickinson kanker werd vastgesteld. Een kwaadaardige tumor, nota bene in de mond van de zanger, moest snel en zeer intensief worden aangepakt. De behandeling bleek succesvol en sinds het afgelopen voorjaar is Dickinson genezen verklaard. Momenteel kan hij zich richten op de promotie van Book Of Souls, het eerste album sinds Final Frontier uit 2010 waarvan iedereen dacht dat het toch echt de zwanenzang van Iron Maiden zou zijn. Niets is minder waar en hoewel de band maar liefst veertig jaar toonaangevend is in de harde sector, werd onlangs gewoon weer een grootschalige wereldtournee aangekondigd die volgend jaar van start zal gaan en waarbij zes van de zeven continenten zullen worden aangedaan. De charismatische vocalist is op dit moment druk bezig om weer in topvorm te geraken om deze enorme klus op verantwoorde wijze te kunnen klaren.
Goed nieuws en opluchting dus voor de trouwe fans die nog nooit zo lang hebben moeten wachten op een opvolger en met grote verwachtingen hebben uitgekeken naar dit album dat, hoewel er slechts elf tracks op staan, maar liefst ruim negentig minuten muziek bevat. Book of Souls is uitgebracht op twee schijven in een prachtige box en, zoals we dat van Maiden gewend zijn, voorzien van indrukwekkend artwork. Nadat eerder werd gekozen voor thema’s als sciencefiction, klassieke Engelse literatuur, mythologie en oorlogsgeschiedenis staat deze keer alles in het teken van de Mayacultuur. Een prachtige gelegenheid dus voor kunstenaar Mark Wilkinson om zich weer heerlijk uit te leven in monsterlijke en brute cartoons waarin Eddie de bandmascotte zoals gewoonlijk een hoofdrol vervult. Naast de aanwezigheid van het bloeddorstige monster zijn alle andere vertrouwde elementen eveneens aanwezig. Komt goed uit voor de Maiden-puristen die niets moeten hebben van experimenten. Hoort het intro van Shadows Of The Valley dat een regelrechte kopie lijkt te zijn van Wasted Years of de meezingkoortjes in The Red And The Black die het ongetwijfeld vooral live erg goed gaan doen. Alle ingrediënten die het geluid van Maiden zo vertrouwd doen klinken zijn te horen maar er is wel degelijks iets nieuws te beleven. Zo is het epische sluitstuk Empire Of The Clouds, dat maar liefst achttien minuten in beslag neemt, voorzien van pianoklanken en strijkers. Best even slikken voor de liefhebbers die het ruwere werk niet schuwen. Uiteraard wordt hier halverwege het tempo weer opgeschroefd en ontbreken ook de duels die het gitaristentrio van de band uitvecht niet. Gewaagd maar zeker ook geslaagd en vooral fascinerend hoe na al die jaren nog altijd de inspiratie voor dit soort uitstapjes gevonden wordt. Vermeldenswaard is ook Tears Of A Clown dat is opgedragen aan Robin Williams en geschreven werd naar aanleiding van zijn zelfgekozen dood. Een stevig maar waardig eerbetoon. Dan is er ook nog het toegankelijke Speed Of Light waar ‘the pedal to the metal’ nog maar eens stevig wordt ingetrapt. Het zijn slechts enkele voorbeelden waaruit blijkt dat nog altijd serieus rekening moet worden gehouden met dit Britse metal-instituut.
De organisatie van Fortarock kan zich al vast gereedmaken voor de aankomst van vlucht 666 want Iron Maiden heeft met Book Of Souls een prima excuus om volgend jaar de Ed Force One op Nederlandse bodem te laten landen. Jeroen Bakker
Dez Mona – Orgin (Caroline Benelux)
Dat Dez Mona ooit begonnen als duo op basis van contra bas en vocalen zouden we bijna vergeten na hun laatste, overigens uitstekende, rock album A Gentleman’s Agreement.
Opener Does It Make You, Happy? gaat nog even op die voet door, maar op tweede song All I Ever Wanted wordt al snel duidelijk waar de album titel vandaan komt. De melodieuze bas van Nicolas Rombouts vormt de kern waaromheen accordeon, akoestische gitaar en drums zich bewegen, terwijl de klassieke stem van Gregory Frateur alle ruimte krijgt. Niet dat het een rustig album is geworden, want de scheurgitaar in Dirty Language en de bijbehorende stemvervormingen maken de toch al wat donkere muziek alleen nog maar spannender.
Ook wordt de elektronica niet geschuwd, in het Bowie-achtige Bohemian Rebel. Dez Mona lijkt alle invloeden die ze de laatste jaren heeft opgedaan te hebben kunnen vertalen naar hun basis sound en weet daar een zeer fraai album mee te produceren. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil
LIVEDATA 13/12 EKKO, Utrecht 29/01/2016 Merleyn, Nijmegen 31/01/2016 Patronaat, Haarlem 30/01/2016 Rotown, Rotterdam