PAUW – Macrocosm Microcosm (Caroline Records)
Met hun eerste EP en een speciale single voor de Hubble telescoop heeft het psychedelische kwartet al een introductie van formaat achter de rug. De nieuwsgierigheid naar meer werk hoeven we gelukkig niet lang te bedwingen want het eerste volwaardige album is een feit. Met twee nummers van de EP in de herhaling, waaronder het ijzersterke Shambhala, wordt gelijk duidelijk dat Pauw de ingeslagen weg voortzet en ons meer trakteert op een flinke dosis psychedelica blues.
Tegelijkertijd weten ze de verleiding om los te gaan in lang uitgesponnen solo’s te weerstaan, waardoor ook de kracht van de uitstekende composities volledig overeind blijft. Wat dat betreft lijken ze meer gemeen te hebben met de eerste albums van de Steve Miller Band, terwijl ze tegelijkertijd ook waarschijnlijk wel een album van Oasis in de kast hebben staan, getuige vooral de muzikale referentie in Visions, het Hubble nummer. Uiteraard zijn ook de Temples een meer actuele referentie, maar Pauw weet meer dan hun Engelse collega’s het verleden te gebruiken om vooruit te komen, waardoor dit bepaald geen reis naar een tijdperk is dat ooit geweest is, maar juist een vooruitstrevend album met psychedelica anno nu. Tekst Mania | Jurgen Vreugdenhil
LIVEDATA 30/10 Vera, Groningen 06/11 Grenswerk, Venlo 07/11 Metropool, Hengelo (albumrelease) 10/11 L’eden, Charleroi 14/11Tivoli De Helling, Utrecht 27/11 Muziekgieterij, Maastricht 29/11 AB, Brussel 03/12 Rotown, Rotterdam 04/12 Effenaar, Eindhoven 10/12Glimps, Gent 17/12 Doornroosje, Nijmegen 20/12 Paradiso, Amsterdam (w/Birth of Joy)
Peaches – Rub (I U She Music / Bertus Distributie)
Peaches is de alias van Merill Nisker, een Canadese muzikante. Als je enigszins bekend bent met haar muziek, zou je kunnen denken dat die alias verwijst naar het straattaalwoord voor het vrouwelijk geslachtsdeel. Niskers teksten zijn namelijk uitermate seksueel getint. Het verwijst echter naar een nummer van Nina Simone; Four Women. In dit lied worden vier vrouwen beschreven die symbool staan voor de zwarte vrouw in Amerika. De vierde vrouw staat voor degene die zich met volle overtuiging verzet tegen de blanke medemens en de slavernij. Hier herkende Merill Nisker zich in: ook zij vecht tegen bestaande normen en waarden. Haar seksueel getinte teksten hebben dan ook altijd een onderliggende boodschap.
Met haar nieuwe album Rub is ze terug om genderproblematiek aan te kaarten en taboes te doorbreken. Man en vrouw zijn in onze maatschappij behoorlijk afgebakende concepten, grotendeels gevormd door onszelf. Natuurlijk is er het lichamelijke verschil, maar met de culturele verschillen (bijvoorbeeld: blauw is een jongenskleur, roze een meisjeskleur) word je niet geboren. Sterker nog: het wordt je haast opgedragen, zo denkt Peaches er in ieder geval over. Bij haar lopen man en vrouw nog weleens door elkaar: zo maakt ze op het album Fatherfucker een statement door als vrouw met baard op de albumhoes te staan, ruim voor Conchita Wurst het songfestival won. Ook op feministen als Miley Cyrus en Nicki Minaj heeft ze grote invloed gehad.
Conchita Wurst? Miley Cyrus? Nicki Minaj? Dat is toch niks voor Pinguin Radio? Laat ik dan wat andere namen noemen: op haar nieuwe album werkt ze o.a. samen met haar oude huisgenoot Feist en met Sonic Youth-zangeres Kim Gordon. Toch is haar muziek met geen van de genoemde namen vergelijkbaar. Peaches maakt electroclash, een genre dat begin jaren ’00 opkwam. Het genre mixt allerlei genres als new wave, techno en popmuziek met elkaar, en werd populair door artiesten als Felix Da Housecat en Miss Kittin (naast Peaches zelf).
Op haar nieuwe album gaat ze terug naar die electroclash-roots. Opzwepende ritmes, in combinatie met bijtende vocalen. Wel is het album opvallend poppy, met veel pakkende refreinen, en zonder veel uit de bocht te vliegen. Het blijft bij momenten ook wat aan de vlakke kant, waarbij je zowel muzikaal als tekstueel het gevoel krijgt het allemaal wel eerder van haar gehoord te hebben.
De hoogtepunten zijn dan ook net de afwijkende nummers. In Free Drink Ticket fantaseert ze over hoe ze haar ex-geliefde de ergste dingen aandoet (gedachtes waarvan ze denkt dat velen het weleens hebben ervaren). Dit doet ze op een zodanig koele toon, dat het haast psychopatisch aanvoelt, wat in combinatie met spannende elektronische begeleiging tot een fantastisch nummer leidt. Op Lights in Places sluit ze wat meer aan bij de moderne synthpop met fraaie, aanzwellende keyboardtonen, en meeslepende melodieën. Ook Vaginoplasty is memorabel; hierin ageert ze tegen o.a. schaamlipcorrecties.
Peaches mag dan wat in herhaling vallen; toch is Rub weer een onderhoudend album, met enkele waardevolle toevoegingen aan haar oeuvre. Bovendien is het niet verkeerd als de taboe’s eens wat worden opgeschud. Peaches is hierin haar unieke zelf, grofgebekt maar niet zonder reden. Alleen daarom al is Peaches zelf ook een waardevolle toevoeging aan de popmuziek. Arnout de Vries
LIVEDATA 14/12 Paradiso Noord, Amsterdam 18/12 Orangerie, Brussel