The Velvet Underground – The Complete Matrix Tapes (Polydor)
Als The Velvet Underground hun derde – titelloze – album hebben afgeleverd gaat de groep uitgebreid toeren. Het brengt ze eind 1969 in San Francisco waar ze op vier verschillende plekken totaal 18 shows geven. Een groot deel daarvan wordt opgenomen, met name de shows in de Family Dog krijgen een mooie registratie die begin zeventiger jaren op een dubbel elpee komen; The Velvet Underground Live 1969.
Gitarist Robert Quine (later bekend van zijn werk met Richard Hell en Lou Reed) is fan en bezoekt ook een groot aantal shows die hij op zijn cassetterecorder vastlegt. Deze komen in 2001 uit in een boxje onder de titel The Quine Tapes. Alle tapes zijn nu geheel opgepoetst en geremastered en een voorproefje daarvan kon je al horen op de bonusschijf van The Velvet Undergrounds 3rd in de Deluxe Editie. Vier schijven op deze nieuwe box laten ook een aantal tracks voor het eerst horen en we krijgen een fraai beeld hoe de band in de bezetting met Doug Yule ook het oudere materiaal naar zich toe trekt. Het maakt deze box tot een essentieel document in de discografie van deze onmetelijk invloedrijke band. Tekst Mania | Bert Dijkman
JW Roy – Dry Goods and Groceries (V2 Records)
JW Roy is de artiestennaam van Jan Willem Roy, een brabander met een enorme voorliefde voor Amerikaanse muziek. En dan specifiek voor americana, een soort overkoepelend genre waar andere genres als country, folk, en bluegrass in samenkomen. In zijn eigen woorden een simpele muzieksoort maar ook ‘muzikale dagboekerij’. JW Roy is op zoek gegaan naar de kern van de americana, en daar is Dry Goods & Groceries voortgekomen. Het is zijn nieuwe album, maar dat niet alleen. Er hoort ook een boek, een theatertour en een documentaire bij, waarin bekende schrijvers als Leon Verdonschot en Nico Dijkshoorn aan het woord komen over het door hun geliefde genre.
JW Roy zong aanvankelijk in het Engels, maar zo’n tien jaar geleden wist hij meer bekendheid te vergaren na een switch naar de Nederlandse taal. Dat heeft hij vier albums lang gedaan, maar voor Dry Goods & Groceries is hij weer teruggegaan naar het Engels, een taal die uiteraard onlosmakelijk verbonden is met de americana. Dat stelt hem meteen in de gelegenheid om wat favoriete liedjes te coveren zonder dat ze misplaatst voelen door het verschil in taal.
Het gros van het album is echter van zijn eigen hand. De meeste covers heeft hij als bonustracks toegevoegd, op het daadwerkelijke album staat alleen een cover van Townes Van Zandt (Lungs). Ook is er een compositie (Life’s a Fee) te vinden van de hand van Peter Winnen, die toch vooral bekend is van zijn podiumplek in de Ronde van Frankrijk, ruim twintig jaar geleden. Verder heeft Roy dus voornamelijk zelf een muzikaal dagboek bij gehouden.
Maar wat valt er in zijn dagboek te lezen? Van alles! Zo lijkt Roy er op opener Building a Dream oude dagboeken bij te hebben gepakt, uit de tijd dat hij nog als puber in een winkel werkte, en toen al van een leven in de muziek droomde. Het andere moment lijkt hij terug te kijken op een oude relatie (Girl from the North Sea), of juist de liefde te bezingen aan een huidige relatie (Our House in the Sun). Het laatstgenoemde lied is minder romantisch dan het lijkt. Het gaat weliswaar over hun eigen plekje onder de zon, maar tegelijkertijd is dat ook de plek waar ‘zij’ urenlang onder de douche staat om de demonen van zich af te wassen. Een bitterzoet liefdeslied dus, en het laat horen hoe de americana is: een oprecht genre over het echte leven.
Ook muzikaal gezien is het album doordrongen met het Amerikaanse geluid. Dry Goods & Groceries bevat een rijke instrumentatie, met onder andere piano en mandoline, en ook de elektrische gitaar wordt niet geschuwd. Als het liedje erom vraagt, wordt de muziek juist sober en subtiel ingevuld, en op Drive horen we zelfs wat bluesrock. Kortom, Roy heeft ervoor gezorgd dat een breed palet van de americana wordt vertegenwoordigd, zoals passend bij het boek en de documentaire.
Als het doel van JW Roy was om de pracht en veelzijdigheid van americana te laten horen, dan is hij daar opperbest in geslaagd. Dry Goods & Groceries is als een warm bad, en daarmee toegankelijk voor de geïnteresseerde leek, maar tegelijkertijd valt er genoeg in te ontdekken voor de ware americana-liefhebber. Arnout de Vries – Foto: Femke Hoogland
LIVEDATA 27/11 De Kattendans, Bergeijk 28/11 Gebouw T, Bergen op Zoom 29/11 Kukeleku, Horst 04/12 Gigant, Apeldoorn 10/12 Theaters Tilburg, Tilburg 11/12 Tivoli Vredenburg, Utrecht 12/12 Cultuurhuis Heerlen, Heerlen 15/01/2016 Ainsi, Maastricht 21/01/2016 Wilminktheater, Enschede 24/01/2016 Walhalla @Kantine, Rotterdam 29/01/2016 DOK6, Panningen 30/01/2016 De Oosterpoort, Groningen 31/01/2016 Odeon, Zwolle 11/03/2016 De Verkadefabriek, ‘s-Hertogenbosch 18/03/2016 Mezz, Breda 19/03/2016 Witte Theater, IJmuiden 31/03/2016 Theater Markant, Uden 01/04/2016 LUX, Nijmegen 02/04/2016 Muziekgebouw Frits Philips, Eindhoven