Shame – Songs Of Praise (Dead Oceans/Konkurrent)
Shame. Vijf jongemannen uit Londen die varkentjes vasthouden op de albumcover. Je moet erop komen. Het is een lieflijk tafereel, dat contrasteert met de inhoud van het debuutalbum van de Britten, want Songs Of Praise is een lekker stevige plaat. Gejaagd en soms zelfs wat obscuur.
In 2017 was Shame te vinden op Lowlands, Pukkelpop, Into The Great Wide Open en Eurosonic en wie een van die concerten zag, was al op de hoogte van de kwaliteit van Songs Of Praise, dat uitpuilt van de beklijvende rockliedjes.
Postpunk met een attitude die we kennen van Arctic Monkeys en wie goed luistert hoort ook vlagen van The Libertines voorbij komen. Frontman Charlie Steen (dat scheelt maar één letter inderdaad) heeft dat rebelse in zijn stem waar Pete Doherty ook over beschikt, maar is een betere zanger en doseert zijn opstandige uitspattingen bovendien beter.
“You can choose to hate my words, but do I give a fuck?”, zingt Steen in One Rizla. Stoere praat, maar dat jasje zit ‘m als gegoten. Songs Of Praise is een van de sterkere gitaarplaten die de afgelopen tijd zijn verschenen en kent geen zwakke broeders. Tien uit tien, zou je kunnen zeggen. Pieter Visscher
LIVEDATUM 25/04 Doornroosje, Nijmegen