Compromise, de nieuwste release van Joywave schijnt al een jaar of twee jaar oud te zijn. Het illustreert het tijdloze karakter van de muziek van het Amerikaans kwartet. Of ze waren gewoon hun tijd vooruit, zo kan je het ook zien.
Toen Joywave een jaar of zes geleden begon met het mengen van gitaren, synthesizers en falsetzang waren ze de roependen in de woestijn. Nu is er een heel legioen synthi-rockbands. Vaak leggen de pioniers het af tegen de navolgers – een gevolg van de wet van de remmende voorsprong- maar Joywave houdt zich moeiteloos staande. Behalve een hippe sound heeft de band namelijk ook een groot arsenaal aan sterke songs. Zoals Compromise met zijn veelbelovende begin, spannende middenstuk en euforische einde. Helaas houdt de band zich aan de radiowet die bepaalt dat een nummer maximaal drie en halve minuut mag duren. Compromise had best nog wel wat langer door mogen gaan.
De nieuwe single van de band uit Rochester U.S.A is niet de eerste track die we van ze draaien – Somebody New (2015) en Going To A Place (2017) – gingen voor, maar wel de beste. Dat er snel een album en Europese tour moge volgen.