We hebben het al vaker gezegd punk is bezig aan een comeback. Niet de 1234 punk van The Ramones of de twee akkoorden anarchie van The Sex Pistols en consorten, maar een soort post post punk waarin de punkspirit gepaard gaat met een artistiek elan en dichterlijke ambitie. Case in point is de Amerikaanse band Cheekface.
Cheekface schrijft songs met veel tekst en weinig noten. De voorman van het trio uit L.A. praat vaak meer dan hij zingt. Stilistisch borduurt Cheekface voort op de semi-naïeve stijl van Jonathan Richman, die ook woordrijke songs componeerde met minimale melodieën en summiere begeleiding. Verschil is dat je bij Richman nooit wist of hij serieus was (zijn bekendste songs heet ‘I Was Dancing In The Lesbian Bar’) terwijl Cheekface bepaald geen grappen maakt. Dat Cheekface uit Californië komt is ook duidelijk. Waar anders vind je bands met songs als I Only Say I’m Sorry When I’m Wrong, over het verschil tussen arrogantie en zelfvertrouwen. Een muzikale ‘self improvement’ cursus dus . En zo heeft Cheekface er nog veel meer, 13 stuks om precies te zijn. Je vind ze op hun vers verschenen debuutalbum, ‘Therapy Island’.