Er blijkt dus ook zoiets als post-grunge te bestaan. Pavement Age van The Effens uit Toronto zou een voorbeeld zijn van de stijl. Inderdaad wordt er stevig gerockt, klinken de gitaren flink gruizig en haalt de zanger af en toe uit op zijn Corbain-iaans.
Wat nieuw is vandaar waarschijnlijk dat post is een saxbreak halverwege het nummer. Ja dat lees je goed, een break, soort solo zelfs van een saxofoon! En juist die onverwachte inbraak maakt Pavement Age meer dan gewoon een lekker liedje en The Effens een band om in de smiezen te houden.