Boy & Bear – Limit of Love (Nettwerk Music Group)
Het is een enorm cliché: bands die volwassener klinken op hun nieuwe album. Toch is het best logisch. Jongens beginnen hun bandje als ze nog groen achter de oren zijn, jong en onbevreesd. In de loop der jaren komt echter de levenservaring, en die heeft z’n weerslag op je creatieve output. Ook in de muziek van Boy & Bear is een verandering te horen.
Boy & Bear is een Australische folkband, die enkele jaren na de doorbraak van Fleet Foxes en Mumford & Sons opkwam, precies in de enorme stroom van nieuwe folkbandjes, en daardoor vaak werd afgedaan als tweederangs folkbandje. Terecht of niet, de band is nog steeds bezig en heeft dat juk ondertussen van zich afgeschud. Op hun derde album, Limit of Love, laten ze horen niet zomaar een tweederangs folkbandje te zijn.
De band brak door met Crowded House-cover (Fall at Your Feet), een cover die exemplarisch was voor hun geluid. Een positief folkpop-geluid. Optimistische jongens die vol verwachting de wereld in keken, resulterend in vlotte opbeurende liedjes. Je raadt het al: zo optimistisch zijn de jongens niet meer. De nieuwe plaat zit namelijk vol met relatieleed. Tekstueel is er te horen dat ze gedesillusioneerd de studio in zijn gegaan, kapot van alle liefdesproblemen.
Op het eerste gehoor merk je dat muzikaal niet eens zo. Jawel, de plaat is weer wat dichter naar de rockkant van hun geluid gegaan, en de songs zijn wat puntiger. Maar nog altijd laat de band een geluid horen dat tussen de folkrock en de folkpop hangt. Na vaker beluisteren beginnen echter de teksten op te vallen, vol prachtig verwoorde vertwijfeling. En met de teksten, beginnen ook de melodieën meer te leven, en valt alles op zijn plaats. Limit of Love is de ‘break-up-plaat’ van Boy & Bear, en misschien is dat wel precies wat de band nodig had.
Op het eerste gehoor is het ook vooral de single Walk the Wire die meteen lekker in het gehoor ligt. Een pakkend popliedje waarin ze hun sound hebben opgeleukt met wat synthesizerklanken. Maar het zijn andere liedjes die ervoor zorgen dat je de plaat blijft opzetten. Zo is de weerslag van de verbroken relaties nog het meest te horen in het spannende orgelgeluid van Showdown, en in de weemoedige folk van Just Dumb. Door het af te wisselen met wat meer elektrische gitaar, hebben de mannen een boeiende folkrockplaat afgeleverd, die een hoop te bieden heeft. Arnout de Vries
LIVEDATA 03/03/2016 Annabel, Rotterdam 04/03/2016 Botanique Orangerie, Brussels
Karawane – Karawane (Excelsior)
Anne Caesar van Wieren is bekend als zanger, liedjesschrijver, initiator van de geweldige (nog steeds tijdelijk gestopte?) gitaarband LPG. Ook zou je hem kunnen kennen van het kunstzinnige collectief The Speech. Als zo’n creatieveling een nieuw muzikaal project start, dan moet het haast wel bovenmatig interessant zijn.
Karawane heet de formatie die hij een kleine twee jaar geleden met hulp van drummer Ries Doms (The Kik) en fluitist Maaike van der Linde (Stargaze) begon. Toch doet Van Wieren vooral alles zelf. Van clips tot artwork van tekst tot muziek. Van Wierens idee? Geen deadlines, geen beperkingen, enkel het pure plezier van creëren. Vanaf januari 2014 zet hij elke eerste maandag van de maand om 12.00 uur (u weet wel: luchtalarm) een nummer online. Inmiddels is de debuutplaat uit.
Het resultaat? De gekte van LPG (luister naar The Mouse of Survive) verenigd met de caleidoscopische aanpak van Beck (Can). Soms rockt het vervaarlijk (Ten Steps), soms is het lief, harmonisch en intiem (Whipser, Dirt), dan weer komen tempowisselingen (Man) zeer onverwachts uit de lucht vallen. En tja, die prachtige stemmenlagen (Fun, Sleep) geven de te gekke nummers stuk voor stuk essentiële meerwaarde mee. Dat alles maakt de debuutplaat van Karawane inderdaad bovenmatig interessant. Voor een hoge plek in een jaarlijstje bijvoorbeeld. Tekst Mania | Dennis Dekker
LIVEDATUM 04/12 Asteriks, Leeuwarden (met Alamo Race Track)