Canshaker Pi – Canshaker Pi (Excelsior Recordings)
Als niemand minder dan Stephan Malkmus na het horen van je eerste liedjes komt helpen schaven aan een langspeler, doe je als band iets heel goed. Natuurlijk waren de voortekenen voor dit nog altijd piepjonge Amsterdamse viertal sowieso al gunstig.
Niet alleen in de vorm van die leuke Boomslang ep, maar ook omdat zanger/gitarist Willem Smit ten opzichte van zijn vorige band Palio Superspeed Donkey flinke stappen heeft gezet. Verder terugspoelend: hij is een nakomeling van de enige echte John Cees Smit, die we nog kennen als frontman van het geweldige Scram C Baby. Canshaker Pi beschikt over minstens zo veel branie en bravoure.
Waar dat in aanloop naar deze debuutplaat nog regelmatig resulteerde in chaotische, wat onbezonnen optredens, valt de muziek nu heel wat beter op zijn plaats. Het is zo’n album dat je meteen na afloop nog een keer wilt draaien. Songs als We Had en The U In My Dog hebben het immers allemaal; prettig gestoorde zanglijnen, temperamentvolle tempowisselingen, een beukende ritmesectie, uitgekiend gevoel voor nonchalance en een lekker dwars gitaargeluid. Canshaker Pi lost de zelf geschapen hoge verwachtingen (waarnaar overigens grappig verwezen wordt aan het eind van de majestueuze afsluiter Over) betrekkelijk moeiteloos in. Tekst Mania | Max Majorana
LIVEDATA 18/11 Oedipus Brewing, Amsterdam 26/11 Cayen, Enkuizen 02/12 V11, Rotterdam 15/12 W2 Poppodium, ‘s-Hertogenbosch 16/12 Asteriks, Leeuwarden 17/12 De GYM, Groningen 22/12 Cul de Sac, Tilburg 23/12 Ekko, Utrecht 06/01/2017 Merleyn, Nijmegen 07/01/2017 Oefenbunker, Landgraaf
Martha Wainwright – Goodnight City (Cadence)
De druk moet enorm zijn als je uit zo’n enorme getalenteerde familie komt maar daar is op Goodnight City weinig van te merken, want het speelplezier spat van het album af. Op dit album keert Wainwright terug naar de rauwheid van haar debuut.
Martha componeerde de helft van de twaalf nummers zelf, de rest werd voor haar geschreven door onder meer haar broer Rufus. Op Goodnight City vinden we veel ingetogen werk zoals het mooie Before The Children Came Along en de pianoballads One Of Us en Francis maar ook het rockende So Down.
Opener Around The Bend heeft echo’s naar het werk van Kate & Ann McCarrigle (haar moeder en tante), terwijl Look Into My Eyes flirt met de synthpop uit de jaren tachtig, maar door de saxofoon weer een hele eigen stijl krijgt. Een prachtige intieme plaat die niet onderdoet voor de muziek van de rest van de familie. Tekst Mania | Ron Bulters