Chris Cornell – Higher Truth (Universal)
Behalve als zanger van Audioslave en Soundgarden glorieert Chris Cornell ook op zijn soloplaten die hij sinds 1999 met lange tussenpauzes uitbrengt. Scream, zijn vorige soloalbum, zes jaar geleden, waarmee de rockbrulboei met de gouden strot ineens meende popmuziekjes te moeten maken, was echter een ongekende misser, die hij voor een groot deel goed maakte met het prachtige Songbook uit 2011, een live-plaat van Cornell in zijn eentje die sleutelsongs uit zijn carrière doorneemt, gewapend met slechts akoestische gitaar.
Ook Higher Truth, zijn nieuwe studioalbum is grotendeels akoestisch maar van producer Brendan O’Brien moet Cornell flink zijn best doen om boven de volle, kristalhelder opgenomen muziek uit te komen. De observatie van Cornell dat wij meer oog hebben voor onze smartphones dan voor de verbazingwekkende planeet waarop we leven, is een soort overkoepelend thema op dit schitterende album waar het tevergeefs zoeken is naar missers.
Dat er niet zo veel stroom wordt gebruikt, betekent niet dat Cornell niet rockt op Higher Truth. Integendeel. Maar er is ook folk en af en toe zelfs wat wereldmuziek met uitheemse instrumenten. En verder is er natuurlijk die geweldige zang waarmee hij elke tekstregel in brand steekt. Tekst Mania | Wim Koevoet
Lynyrd Skynyrd – One More For The Fans (e-a-r Music/PIAS)
My Backyard, The Noble Five en One Percent. Zo maar wat namen waar vijf muzikanten uit Jacksonville, Arizona zich in de jaren zestig van de vorige eeuw mee tooiden. In 1969 werd de band definitief gedoopt in Lynyrd Skynyrd.
Vijftig jaar, 14 studioalbums, heel veel optredens en personeelswisselingen later viert de groep een feestje. Dubbelaar One More For The Fans is het verslag van een speciale avond vorig jaar november in het Fox Theater in Atlanta. De stoet gasten is lang en indrukwekkend. Greg Allman, Cheap Trick, Peter Frampton, John Hiatt, Jason Isbell, Gov’t Mule, Warren Hayes, O.A.R. en Donnie van Zant, het is een kleine greep uit een indrukwekkende lijst. Op One More For The Fans staan op twee schijfjes negentien nummers en komen alle gasten aan bod. Zo krijgen de nummers van Lynyrd Skynyrd de handtekening mee van de optredende artiesten. Pas in de laatste nummers komt de groep zelf aan bod. De grootste hit Sweet Home Alabama krijgt als afsluiter een lekker rockende uitvoering van de muzikanten op leeftijd.
Negentien nummers dus op One More For The Fans. Na twee of drie keer luisteren is de verrassing er wel af. De meeste nummers krijgen de uitvoering die de fans kennen. De optredende groepen geven de nummers weinig meerwaarde, er wordt vooral gekopieerd. Natuurlijk is er het enthousiasme van de aanwezige fans in het Fox Theater, maar daar wordt de fan in de huiskamer niet warmer van. One More For The Fans is het bericht dat een van de leukste groepen van de vorige eeuw vijftig jaar is geworden. Het is een bericht verspreid over twee schijfjes en wordt door een indrukwekkende stoet artiesten gemeld. Jaks Schuit