Matthew And The Atlas – Temple (Communion Records / Caroline Records)
Diep verscholen in het Atlasgebergte zou je Matthew Hagerty wel tegen willen komen. Samen met zijn band, omringd door fraaie natuur, nummers spelend als Pale Sun Rose en The Fishermans Wife, aangevuld met liefst alles van zijn nieuwe album Temple.
Op Matthew And The Atlas’ tweede worden ingetogen liedjes subtiel afgewisseld met nummers waarbij het tempo iets omhooggaat. Of kent de track, zoals op opener Graveyard Parade, een subtiele opbouw waarbij steeds meer geluiden en instrumenten het lied dragen. Matthew is echter niet voor één gat te vangen. De vergelijkingen met het vroege Mumford And Sons zijn begrijpelijk, maar gaan dieper en verder. Weinig banjo, wel veel synths, een drumcomputer, gitaarsolo.
Elf arrangementen komen op Temple voorbij. Mooi, harmonieus en vooral origineel. Het dieprauwe stemgeluid van Matthew verveelt nergens en schittert extra als de muzikale omlijsting bescheiden is, zoals tijdens het prachtige Elijah en Can’t You See. Mooie plaat! Tekst Mania | Jelle Teitsma
LIVEDATA 10/05 Bitterzoet, Amsterdam 11/05 Altstad, Eindhoven 12/05 Rotown, Rotterdam
Haty Haty – High As the Sun (V2 Benelux)
Blaudzun en David Douglas; het is niet echt een voor de hand liggende samenwerking. De één maakt barokke indierock, de ander maakt ruimtelijke electronica. De twee mannen zijn echter al jaren bevriend en wilden ook al lange tijd iets samendoen. Tot nu toe resulteerde dat in David Douglas die een videoclip voor Blaudzun schoot en Blaudzun die de vocalen op een track van David Douglas verzorgde. Maar nu zijn ze samen de studio ingetrokken voor een heel album.
Twee totaal verschillende artiesten dus, maar het resultaat doet helemaal niet zo aan de losse oeuvres denken, noch is het een logische samensmelting van hun stijlen. De twee mannen hebben elkaar muzikaal uitgedaagd en daar is een nieuwe sound uit gekomen. Blaudzun is de bekendste artiest van de twee maar op zijn muziek lijkt het nog het minst. Waar zijn eigen oeuvre zich richt op liedjesgerichte rockmuziek, klinkt de muziek van Haty Haty veel electronischer en ritmischer. Bovendien is de stem van Blaudzun – nog altijd zeer herkenbaar – wat meer op de achtergrond; hij gebruikt hem niet voor een dosis pathos en emotie (ook mooi, daar niet van!) maar kleurt de tracks er op fraaie wijze mee in.
De muziek van Haty Haty gebruikt telkens een spannende groove als fundering, waarna uitgerekte zanglijnen de luisteraar langzaam meevoeren. Vervolgens worden de tracks langzaam uitgebouwd middels de electronica van David Douglas. De meeste nummers volgen hierin hetzelfde recept, toch staan er acht duidelijk verschillende nummers op de plaat die samen een mooie eenheid vormen. De ene keer leidt het recept namelijk tot bezwerende muziek (Parakeet), de andere keer doet het juist mysterieus of onheilspellend aan (Haty). Toevallig of niet zijn de meest opvallende nummers net de singles. Zo lijkt High As the Sun subtiel te refereren aan spirituele Afrikaanse muziek, en wordt het nergens zo dansbaar en catchy als op Non-Stop-Run-Stop-Belly-Flop. Ook vermeldenswaardig is hoe de stemmen van Blaudzun en gastzangeres Ane Brun zich om elkaar heen vlechten in Nazaré.
Kortom; ben je getriggerd door de naam van Blaudzun of David Douglas, dan staat nog zeker niet vast dat je Haty Haty ook zal waarderen. Het is echter zeker het proberen waard, High Is the Sun is namelijk een verfrissende samenwerking waarbij twee Nederlandse topartiesten elkaar naar nieuwe paden hebben geleid. Arnout de Vries
LIVEDATA 05/05 Bevrijdingsfestival, Nijmegen 19/05 Melkweg, Amsterdam 03-05/06 Vestrock, Hulst 15/07 Welcome To The Village, Leeuwarden 31/07 Damaris, Amsterdam